derin bir soluktur insan,
göğse vurup kaçan.
iyilik, ince sesli bir yankıdır,
dağın doruğundan ovaya yayılan,
aşk, bir saklambaç oyunu
kafesin duvarını zorlayan.
yaz, kısır bir mevsim,
çiçeği besleyemeyecek olan.
sen; uzak bir yol, güneşli hevesli
gözü kamaştırıp, gizi kutsal kılan.
‘Topal Kuş’
Dili çözüldü zamanın, yaşanan her an dile geldi
Hesabı kesildi acının ve hayatın akışı umudun gölgesine yerleşti
Soyu tükendi hakikatin, çünkü her gerçek sihirli bir masala evrildi.
Her söz günaydın kadar güneşliydi, ve her gece sıcak bir ev gibi huzurlu.
Şimdi her şey bir başka akışa yürüyor, eteğine yapışmış acı, tutku, özlem, kavga, inat, umut, ayrılık çocuklarıyla,
Ey yürek!
Geliyorum ardından dört nala,
Sabırla seni beklemekteyim, şakaklarımdaki beyazları seriyorum yollara izimi yitirmemek için
Ben uzun zamandır böyle kayıp, böyle garibim
Şimdi kapısını çalıyorum bütün keşkelerin, son bir helallik için
Anne!
Dönmezsem bana kızma, belki yeniden doğurursun beni ben yitirirsem kendimi
Anne!
Bırak beni gideyim, ayağım bilmediğim asfaltlara değsin, toza bulansın her yanım
Dizim kanasın acı çekeyim, ağlayayım, kaybolayım, üzüleyim, kavga edeyim, heyecanlanayım….
Sana yıldızların ışıltısıdır yüreğimden akıttığım, ve bütün benliğimi saran
Bir de en büyük merakım uyurken yüzünün aldığı şekil
Ve sen arama boşuna ben yoldayım şimdi
O başka varoluşa, o büyülü ana ve sana…
‘TOPAL KUŞ’
Gece herkesi eşitleyendir,
…ve bütün ruhların sıyrılmasıdır bedenden,yarım ölüm halidir. Tüm hislerin çıplak ve acz içinde selam durmasıdır ayın cazibesi karşısında.
Bütün çocukların masum, bütün katillerin çocuk, bütün masalların gerçek olmasıdır. Şehrazatın bin bir geceden kaçıp tüm genç kızların saçını okşamasıdır. Ömür denilen bulanık suyun içindeki tüm taşların gözlerini gökyüzündeki en parlak yıldıza çevirmesidir. Gece, herkesi eşitleyendir, karanlığı bundandır.
Güneşe dönerken evrenin; nöbet tutmasıdır tüm erkeklerin.
Gece, hayata sadakattir. Ve kendi genç kızlığını aldatmasıdır bütün kadınların. Derinlerdeki bütün yaraların kanaması, acının kutsanmasıdır. Bütün dinlerin tek bir öze yükselmesi, özün kendi kendine ayinidir.
Gece herkesi eşitleyendir. Gözün görmeyi keşfetmesi, kulağın sese yönelmesi ve ellerin serinlikte ihtiyaç duyduğu sıcak bir temastır. Gece, ömrün yarısıdır, ya da yarım kalan ömrün tamamlanması.
Bütün görkemi tamama ulaşma çabasındandır. Bütün korkuların iklim değişmesi, bütün yazarların sancısı ve güneşin evrenle saklambaç oyunudur.
Gece yalnızdır, herkesi eşitlemesi bundandır
‘Topal Kuş’
16 yaşım gibiyim kaç zamandır; aşka ve hayata ipekten anlamlar yüklerdim, kaygan yumuşak ve parlaktı her şey,
Olgunluk, dikeni batan, dimdik ve sade bir çiçek, acı veriyor bana. Ben uzun gelincik tarlalarının kızıyım, yüzüm gözüm onlara değip dokunmaktan kıpkırmızı, bir de utancımdan….
İçim acıyor benim, çoook acıyor.
Yüreğimin taşları bir bir yerinden oynuyor. İçim bugüne dek görmediği bir sınavla sınanıyor ve bunu hiç kimse bilmiyor.
Hayat neydi ki senin bana bakışının yanında???
Her şey nasıl da anlamını yitiriyor….
Günlerdir ağlıyorum ve günlerdir 16 yaşım gibi yüksek sesle müzikler dinliyorum.
Ayıp mı bilmiyorum, belki komik.
BEN GÜNLERDİR NE YAPTIĞIMI BİLMİYORUM! Bildiğim yarısı yaradır hayatın, gerisi derin bir iç çekiş….
Mumlar yaktım kalbime gecelerce, kendimden özür dilerdim, vicdanıma bağırdım, af diledim. Ermişler, müneccimler ve inançlı kadınlar güldü bana . insan olmayı beceremeyenin duası kabul görür mü diye.
Doğdum diye yaşıyorum günlerdir, bir de ilk gençliğime olan vefamdan.
Anılarıma, yıldızı, geceyi, güneşi ve aşkı ilk tanıdığım zamanlara olan borcumdan…
Sonrasına inancım kalmadı, nedenim de yok..
Ben karanlığı kendinde saklı dilsiz, ıssız, bir karabasan çığlığıyım
Hafif terli endişeli, göğsü inip kalkan ve uyanmaya çalışan bir küçük kız çocuğu belki…………..
Ne olurdu sanki hiçbir resim sararmasaydı,
Şiirlerin bir anlamı olsaydı
Şarkılar hep birini anımsatsaydı
Ve hiçbir şeyden
Ve hiç kimseden vazgeçmek zorunda kalmasaydık…
Kalemim anlamıyor kelimeler niye eksik bu gece.
Bilmiyor ki herkesin yaşadığı adı konumlamamış hisler vardır içerimizde
Ve kelimeler onlara en çok ihtiyaç duyduğumuz an yüz çevirir bizlere
Yüreğim gecenin siyahıyla esmerleşiyor
Vakitsiz dünyaya gelmiş çocuklar ömür boyu bu yükü taşırlar omuzlarında
Biz, haksız yere azarlanmış onurlu ve inançlı çocuklarız.
Ve ömür hala tanrının lehçesini tercüme etmekle geçiyor…
‘TOPAL KUŞ’
Derin bir kuyuya dalar gözlerin
Mavinin yankısı vurur diline
Rengin seslerini bir sen işitirsin
Ve bir sana yakışır renkleri seslere dönüştürmek
Kalemimin ucuna konuk ettim gülüşünü
Bütün harfler senin tebessümün şimdi
Bunaldıkça yazıyorum
Eylül sonu gibi yorgunum
Kırdım dallarını ağaçların sarı yaprak dökmesinler diye…
İçime ekilen çiçeklerin hatrına, mevsimler kendini bir süre ertelesin diye.
Günün kirpiğinin ucunda yaşıyorum şimdi…kapatsa düşeceğim; öyle kırgınım; öyle zor tutunmuşum zamana
Yağmur bir yanda…içimde güneş…
Kelimeler kapında secde
Ani bir iç çekiş şimdi aşk..
Ve;
Bağırsam işitmez tanrı
Uzağının dumanında izliyorum içimin ateşini..
Ve
Sen aklıma geldikçe şenleniyor yorgun çocukluğum..
Artık içimde daralmıyor hiçbir sokak;
Gerilimi kesilmiş sokak lambası gibi gözlerim..
Karanlık yok
Ben Türkçenin bütün sözlerinden düştüm şimdi
Kürtçenin şiirselliğine kilitledim elimi ve dilimi
Aşkın semantiği değişti şimdi
Rüyalarıma nazar boncuğu iliştiriyorum her gece..
Sana kem göz değmesin diye…
Ve
Suç işleyecek kadar deliyim şimdi
Rüyaya yatacak kadar da sakin…
Uykuya dalan bir çocuk gibi sev beni
Dilinde lal masallar biriken bir anne gibi
‘TOPAL KUŞ’