Archive for the ‘Yazar : ‘Fatih’’ Category

Uslub-u Hüzün

Amansız fermanıyla aşkın inşaasıydı bu
Oysa ifşa etmekten sakınmıştı gururum

-( 1-Bu, amansız bir şekilde içime işlediği
aşkın zamanla ve yavaşça inşaa edileniydi,
2-Gururum, gizlenilen duyguyu açığa
çıkarmayı tercihten sakınmıştı oysa…)

Kusursuz edebiyle ebedi bir andı bu   
Uslub-u hüzün ile reddini etti sunum     

-( 1-Bu, kusuru olmayan edebi bir biçimde
ebedi yani sonsuzluk taşıyan bir andı
2-Üzüntülü bir biçimde reddini sundu bana)

Bir vah’iyle geldi sanki bende kaza’ydı bu
Bir vah ile gittim de, sandı ki geldi sonum 

-( 1-Bu  bir ”vahiyle veya vah ile”
(iki anlamı da alabilirsiniz) geldi sanki
bende kaza’ydı  ( kaza burda ”beklenmedik olay” anlamında)
2-Bir vah ile gittim de sonumun geldiğini sandı..)

Endam-ı servi boyum serzenişe değer mi   
Uslubum hüzün olsa, bir göz yaşı eder mi?

-( 1-Yakınsa da endamım -boyum posum- servi boyuma değer mi
2-Üzüntülü olsam da bir gözyaşı eder mi)

Bir tebessümü’yle uslubumu neş’e etsem   
Bir vah kadar kısa olan dünyaya değer mi?   

-( 1-Bir gülüşüyle hüznümü dindirsem ve neşelensem,
2-Bir vah kadar kısa olan hayatım, yaşayacağım onca neşe’ye değer mi?)

‘Fatih’