Archive for the ‘Sanat’ Category

ENGEL’SİZSİNİZ…

Bir Şehri dolaşıyorsun ya adımların karışıyor o şehre…
Engelsiz yol alıyorsun ama nerden bileceksin ayağına dolanan bir engelin yolunu kesmesini…
Koca şehir kol kanat gerer o ara sana bense göz kulak olurum ya ne gelir elinden söylesene?
Bir engeli görmezden gelebilir misin?
Düşünsene!
Sadece düşünüyor olman bile engellenirken hareketlerini nasıl sınırsız kılabilirsin?
Engelleri kaldırabildiğin anda Engelsizsin…

‘Hasibe’

(Arkadaşımın rol aldığı ‘Engelsizsiniz’ adlı tiyatro oyunu için yazdım. Ve dizelerin bir kısmı kullanıldı oyunda, bu benim için onur verici bir andı.)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Koca Yürekli İnsan : Ahmet Kaya

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Yazıya açıkçası nasıl başlamalıyım bilemiyorum , Ahmet Kaya benim hayatımda önemli yere sahip bir sanatçı’ydı . Çocukluk çağlarını hızla ilerlerken ben onun şarkılarıyla büyüdüm . Bir başkadır Ahmet Kaya dinlemek ve sevmek . Hüzünlü olduğum zamanlarda , sevinçli olduğum zamanlarda , kederli anlarımda bile hep Ahmet Kaya vardı hayatımda .

Onun yerini kimse dolduramadı . Sanıyorum bundan sonraki ilerleyen yıllarda da yerini kimse dolduramayacak !

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Karar vermek zor ” şarkısındaki ” ilker kardeşi canından , canından vurdular yaşasak mı ölsek mi karar vermek zor ” dizeleri beni kaldırıp yerden yere vurur her dinlediğimde .

İçerdeki , dört duvarın arasına sıkışıp kalmış insanlara ve onları bekleyen analara ” Nevzat Çelik’in ” Şafak Türküsü şiirini besteleyerek yürekleri dağlamıştır Ahmet Kaya .

Ahmet abimizin şarkılarında herkes kendi hayatına dair şüphesiz bişeyler bulmuştur , yeni gelecek olan nesiller de bulmaya devam edecektir . Hayatımda yapamadığım içimde her zaman bir yaradır bir Ahmet Kaya konserine gidememek . Çok istediğim şeylerden birisiydi belki tanışma fırsatımız olsaydı eminim bir kaç duble rakı içerdik . Ol(a)madı .

 

 

 

 

 

 

 

 

Aradan uzun yıllar geçmesine rağmen hala şarkıları yerden yere vuruyor beni dinledikçe . Ahmet abiyi yazmakla , anlatmakla ne satırlara ne sayfalara ne de hayata sığdırabilirim .

 Ahmet Kaya’ya Magazin Gazetecileri ödül töreninde çatal kaşık fırlatan ve askerliğini yapmayıp da ‘vatan sevgisi’ naraları atan , söz hakkı ve yaşam hakkı tanımayan faşistlere inat AHMET KAYA hep var olacak ama o faşistler tarihin çöplüğünde hiçbir zaman hatırlanmayacak.

  

 

 

 

 

 

 

 

Yıl 1995 – 1996 o zamanlar memlekete gidiyoruz annem babam ve ben kardeşlerim arabanın teybinde klasik Ahmet abinin kasetleri var… Her nedense Şafak Türküsü albümünü çok severim . O albümün yeri bende çok farklıdır , neden diyecek olursanız bir hafta yada on gün tatilden sonra dönüş yolu İstanbul’a gelmek arkadaşlardan kopmak çocuk yaşta insanlar için epey bir zordur .  Hiç unutmam hep Şafak Türküsü albümü olurdu onu dinlerdik yol boyunca sanki başka kasetleri yokmuşçasına ama belki de tüm albümleri içerisinde en beğendiğim albümü de odur …

 Aksaray yolundan Ankara’ya doğru ilerlerken “Tutuşur Dizelerim” şarkısı ile hep bir hüzün çökmüştür bana , yumruk gibi oturur kalbimin taa orta yerine . Ne zaman uzun bir yola gitsem dinlediğim şarkıdır , bende çok farklı bir yeri vardır .

 Yirmi küsürlü yaşları geçtikce ve CD yaygınlaşmaya başladıkça dedim oğlum bu adamın tüm albümlerinin hepsini satın almalısın kasetlerin bir çoğu zaten kayboluyordu her gelen alıyordu ve teknoloji olarak kasetlerin Compact Disc’lere gore bozulma oranı daha kolaydı .

 Bir çok albümü tamamladıktan sonra eksik alan 3 veya 4 albümdü sanırım onları hiçbir yerde bulamıyordum kasetçiler getirtiriz diyorlardı her sormamda gelen giden bişey olmuyordu . Sonra gittim Unkapanı’na o eksik olan CD’leri de tamamladım . Şimdi bende bütün albümleri orijinal
olarak var belki de Ahmet abinin hatrına güzel bir anıdır gözüm gibi bakıyorum o CD’lere …

 Tek emanet o kaldı bize ondan ve bir de şarkıları , gülüşü …

‘BLACKHAWK’

 ” Korka korka , yana yana

Her gün biraz daha derinden

Her gün biraz daha kapkara duyarak ölümü

Aç ve arkasız

Köpekleşerek yaşamak dersen

Bu yürek

Çat diye çatlasın ulan ! “

 

 

‘anlamak.. anlamak ölmemektir..’ – AUGUSTE RODIN

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘bununla birlikte , gerçekliği sürekli , titizlikle , hep daha derinleşerek gözlemlemeye katlanmadıkça hiç kimse hiçbir şey yapamaz.. – senin ‘ideal’ olduğunu söyleyen insanlar var.. bu sözcük eğer anlamdan yoksun değilse , ahmakça bir şeyi ifade ediyordur.. ideal ! hayal ! oysa doğanın gerçeklikleri en ihtiraslı hayallerimizden de üstün.. düşüncelerimiz , doğanın algılanmaz bir noktası olmaktan ibaret.. parça bütünü kucaklamıyor , ona hükmetmiyor..

 insan yaratmaktan , icat etmekten aciz bir varlık.. tek yapabileceği şey bütün uysallığıyla , bütün aşkıyla doğaya yaklaşmak.. zaten o da insanın bakışından kurtulmaya çalışmıyor : insanın tek yapması gereken bakmak , çünkü doğa bakmasına izin verecektir ve insan , sabrettiği ölçüde anlamayı başaracaktır , – tek yapabileceği bu.. onun payına düşen şey yeterince güzel.. doğanın elinden yaşamı kapan prometheus’un payına düşenle aynı ; milos venüsü’nde hayran olduğumuz yaşamı ele geçiren..

 sebatla yapılan bir incelemenin yerini hiçbir şey tutamaz.. yaşamın gizi , kendini yalnızca ona teslim eder.. yaşamı anlamak istiyorsanız sabırla , tutkuyla kendi yaşamınızı koyun ortaya.. eğer onu anlamayı başarırsanız siz kazançlı çıkarsınız.. sonsuza dek sevinç çemberinde kalırsınız.. anlamak , görmek , – gerçekten görmek.. anlamanın verdiği mutluluktan bir nebze olsun kuşku duysaydık , ne kadar meşakkatli ve ne kadar uzun olursa olsun göstermemiz gereken gayret karşısında , kaçınılmaz öğrenme çabası karşısında geri çekilir miydik..

 anlamak.. anlamak ölmemektir..’

 AUGUSTE RODIN , ‘Venüs – Milos Venüsü..’ , L’art Et Les Artistes , Mart 1914..

  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘yaşamı , yaşamın içinde aramak gerekir.. yalnızca yaşam güzel olmaya layıktır ; onu ne rüyalarda görebilirsiniz , ne imgeleminizde , ne de yanılsamalarda ; bazı okulların benimsediği tarafgirliklerde de bulamazsınız onu ; çünkü bu okullar , önceden tasarlanmış bir düşünceden doğan yanıltıcı kararların ve önyargıların peşinden sürüklenerek yaşamın bazı görünümlerini kabullenmekle yetiniyorlar ve bu görünümlerin , kendi dayattıkları biçimlerde dile getirilmesini istiyorlar..

 sanat alanında verilebilecek tek eğitim doğayı görmeyi , onun göstergelerini gözlemlemeyi , bu göstergeleri karşılaştırmayı ve onlar arasında bağ kurmayı öğreten eğitimdir..

 doğanın göstergelerini saptayıp ortaya koyan başyapıtlar , yalnızca sanatçıda hayranlık uyandırıp onu neşelendirmekle kalmazlar ; bu başyapıtlar sayesinde sanatçının arayışları doğaya yönelir ; tıpkı , kendinden önceki büyük sanatçılarda olduğu gibi..’

 AUGUSTE RODIN

 ‘DÜŞÜNCE KIVILCIMLARI..’ , AUGUSTE RODIN , Çeviri : AYŞEGÜL SÖNMEZAY , ALKIM Yayınları , 230 Sayfa , Ağustos 2006..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

İdris Kurt Resim Sergisi : ‘Vazgeçilmez Boşluk’

 

 

 

 

 

 

 

İdris Kurt Resim Sergisi : ‘Vazgeçilmez Boşluk’

‘Boşluk, fiziksel anlamda ölçülebilir, kavranabilir uzaysal arka plan olduğu gibi zihnin kavrayamadığı alanlardır da. Üç boyutlu dünyanın tanımlanmasında nesneler arka planken zihinsel anlamda hiçlik ifade eder , anlamsızdır.

Düşünsel anlamda zihnin arka planı, düşüncenin oluşmamış durumu, bir zaman aralığı, müzikte aralar, günlük yaşamda zaman aralıklarıdır. Boşluk gölge gibi nesnelere bağlıdır ve onlarla anlam kazanır, dolunun görünür kılınmasını sağlar. Sessizliğin anlam kazanması, plastiğe dönüşmesi boşluk sayesinde olur.

Plastik sanatların vazgeçilmez bir öğesi olan boşluk görsel unsurların arka planı, bazen de kendisidir. İdris KURT resminde doluluk kadar yetkin kılınan boşluk, plastik ifadeden çok anlamın oluşmasının en önemli unsuru olarak karşımıza çıkar. Boş ve dolunun görsel ifadesinin birer temsiliyeti olan çalışmalar galeri boşluğunda doluyu temsil eden varlıklarıyla izleyicinin karşısındadırlar.’

’16 Nisan – 1 Mayıs 2011 tarihleri arasında Saint Joseph’liler Derneği , Caporal Evi Kültür ve Sanat Merkezinde (La Cave) İdris Kurt’un ‘Vazgeçilmez boşluk’ isimli resim sergisi pazar günleri hariç 10:00-17:00 saatleri arasında ziyaret edilebilecek..’

Açılış daveti : 16 Nisan 2011 saat 17.30

Yer : Saint Joseph’liler Derneği , Caporal Evi Kültür ve Sanat Merkezi (La Cave)

Dr. Esat Işık Caddesi No:66/24 Bahariye / Kadıköy / İstanbul

 


 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘sevgili idris kurt abimizle yaklaşık olarak sekiz senedir komşuyuz.. hayatımda gördüğüm en beyefendi , en nazik insanlardan birisi kendisi..

belki benim serkeşliğim ya da çekingenliğim belki de aylaklığımdan olacak idris abimizin aynı zamanda ressam olduğunu tanışmamızdan birkaç sene sonra öğrendim..

üstelik idris abimiz , ‘benim canım antakya’mda 15 günlük sergi açmış komşuluğumuz sırasında ve benim haberim olmamış.. bunu öğrendiğimde ne kadar üzüldüğümü ne kadar utanıp , yıkıldığımı kimse bilemez.. ayaküstü bir sohbet sırasında bu sergi olayını duyduğumda çok üzüldüm..

idris abim , her şeyiyle bereketli olduğu kadar sanat ve sanatçı açısından da bereketli çukurova topraklarının yetiştirdiği sanatçılarımızdan birisi.. idris abimiz 1950 adana ceyhan doğumlu..

resim sanatıyla ilişkisi marmara üniveristesi güzel sanatlar fakültesi’nde akşam atölyelerindeki eğitimiyle başladı.. ‘devabil kara’ yönetimindeki bu eğitiminden sonra kendi atölyesinde çalışmalarını sürdüren idris kurt abimiz ilk kişisel sergisini de yine komşumuz bahariye sanat galerisinde açmış.. resim sanatı üzerinde çok değerli eserler veren idris abimiz aynı zamanda moda alanında da tasarım ve uygulama alanında profesyonel olarak da kendi atölyesinde çalışmaktadır..

idris kurt abimizin yeni sergisinin hayırlı uğurlu olmasını dilerim.. ziyaret etmek isteyenler 1 mayıs’a kadar bir günlerini ayırıp bu güzel sergiyi ve resimleri görmeye gitsinler..

resimle ve gülüşünüzle kalın..’

Crockett..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘yalnızlığımı taşa astım, gölgesinde çalışıyorum yalnızlığım. benim ikiz kardeşim. sol yanım, huysuz sevgilim, en bencilim, en yaratıcım, en beğenmezim..’ – MEHMET AKSOY

‘heykelimi kendi kentlerine isteyenler , bilmeyerek de olsa mücadelemin önünü tıkıyorlar..

heykelime talip olanlar bu tavırlarıyla , sanata sahip çıkayım derken heykelin yıkılmasına ya da taşınmasına yardımcı olmuş duruma düşüyorlar.. yıkılacak , taşınacak söylentilerinin ayyuka çıktığı şimdilerde , taş yerinde ağır diye düşünüp heykelime yeni bir adres bulmayı bıraksınlar , mücadeleme destek versinler..

özgür düşünceye tahammülleri olmayanlar , kafalarındaki putları yıkamayanlar , heykelimi yıkmaya çalışmaktan vazgeçmeli..

bütün çelişki de buradan kaynaklanıyor.. sanatın , heykelin bir dil olduğunu kabul etmek istemiyorlar.. beğeni göreceli bir kavramdır.. ben bir şey yaptım beğenmeyebilirler , ancak hakaret edemezler..’

MEHMET AKSOY..

Alıntı : CUMHURİYET Gazetesinden OĞUZ YILDIZ’ın ‘Taş yerinde Ağırdır!’ başlıklı haberinden.. 28 Ocak 2011..

BASIN AÇIKLAMASI..

başbakan farıcıma ucube dedi. halbuki müsaade etselerdi, kanadını, tüyünü düzüp keklik olacaktı. başbakan onun keklik olacağını göremedi onu okuyamadı. aslında haklı sanat düz mantıkla, politik mantıkla anlaşılacak idrak edilecek ve giderek dilde ifadesini bulacak bir şey değil. (farıç : keklik yavrusu)

heykel sanatı form diliyle konuşur. bu dili öğrenmek, alfabesini, kodlarını çözmek bir kültür ve görgü işidir. bir uğraşı ve eğitimi gerektirir. politik arenanın çirkinliği her şeyin politik rant sağlayan bir meta olarak algılanması ve maalesef sanatında acımasızca ve kaba bir şekilde bu arenaya çekilmek istenmesi türkiye sanatı ve sanat kültürü adına bir kayıp bir düşmanlıktır. başbakanımız vicdanını göğsünde taşımıyor, iktidar koltuğunun arkasında saklamış görünmüyor. görünen ve gösterdiği yalnızca güç… yarın ahirette kalbi ağırlaşmış olarak terazinin kefesine konacak. biliyorsunuz terazinin öteki tefesinde bir tüy var, kalbin tüyden hafif olması gerekiyor, o tüy belki de benim kekliğin tüyü olur. kalbinizi, vicdanınızı ağırlaştırmayın sayın başbakanım.. bakın bir sürü bakanlarınız var danışmanlarınız var kültür bakanınız var bu heykel hakkında sizi bilgilendirsinler. kulaktan dolma gerçek olmayan enformasyonlarla konuşmamış olursunuz. sarıkamış’ta , kars’ta , çanakkale’de ölen tüm şehitlerimizin barış arzularını ruhlarını göğe yükseltiyor bu anıt , savaşları mahkum ediyor.

insan olma yolunda ilerleme kaydetmek istiyorsak barış içinde yan yana yaşamak hayatı daha derinden anlamlı hoşgörü içinde birbirimizi kucaklamak gerekir duygusunu veriyor… böyle bir içerikteki heykele başbakanın karşı olacağını düşünemiyorum.

heykel ortadan ikiye bölünmüş bir insanın bölünen parçaların karşı karşıya konularak kendi kendine düşman edilmesini simgeliyor. aralarındaki boşluk bir duvar gibi onları ayırıyor. boşlukta uzanan el insanlığa uzanıyormuş gibi tutulmayı bekliyor. bu el şuanda heykel yapımı durdurulduğu için yerde yerine takılmayı bekliyor. yapılması bitmeyen engellenen bir parçada insani vicdanı sembolize eden göz ve ondan savaşların acısıyla akan gözyaşı… heykelin şuanda yarısının kabası bitmiş durumda, bu dört senelik bir emeğe mal oldu. bu heykel yıkılır mı??

yıkılırsa ne olur. fizik olarak yıkılması çok zor.öyle kepçeyle, dozerle yıkılacak bir şey değil. normal betondan üç misli daha dayanıklı akışkan beton içinde çelik borular ve güçlü bir demir konstrüksiyon var. 1500 ton ağırlığında uçurumun kenarında bazalt kütlelerin üzerinde duruyor. altında bir tavya var. ancak c4 yada dinamitle patlatılabilir.bu da türkiye’de ve dünyada büyük tepkilere sebep olur. talibanın buda heykellerinin yıkımı eyleminden farksız olur. bu davranış iki yüzlü bir dış politika demektir. inandırıcılığımız kalmaz. bir yandan dışarıda barış çabaları gösterirken arabuluculuklar yaparken öte yandan barış öneren bi heykeli yıkamazsınız. ayrıca yurtta ve dünyada sanatsever kamuoyu her yerde karşılarına dikilir.

siz en iyisi beni bırakında heykeli tamamlayayım. bana sahip çıkın heykele sahip çıkın, barışa sahip çıkın… benim kafamı meşgul etmeyin, bana elleşmeyin, bırakında heykelimi yapayım. sizde kendi işinizi yapın. işsizlik sorununu halledin kars’taki besicilik işini halledin, hayvancılık işini halledin, okul sorununu halledin, çiftçinin ürününü dalında çürütmeyin aracıların tefecilerin eline bırakmayın. kanalizasyon problemlerini çözün. doğaya sahip çıkın, doğayı parsel parsel satmayın. daha söylenilecek çok şey var ama…

MEHMET AKSOY.. (www.mehmetaksoy.com)

‘kendimi yıkmaya hakkım var..’ – KIM YOUNG-HA

geceleri çok geç saatlerde uyurum..

benim için hayatımın yüzde altmış beşi intihardır ,

sadece yüzde otuz beşini yaşarım..

hayatım fazlasıyla ucuz , bu yüzden ömrümün yüzde otuzunu kaplar..

hayatımda kol , ip ve birkaç düğme eksik..

hayatımın yüzde beşiyse kansızlık nöbeti eşliğinde

yarı açık , yarı baygın gözlerimle komaya adandı..

bu yüzde beşe

dada

denir..

dolayısıyla hayat ucuz ,

ölüm biraz daha kıymetli ve pahalıdır..

ancak hayat da ölüm de cezbedicidir..’

(tristan tzara , nasıl çekici , iyimser ve zarif oldum..)

 

..müşterimle aramdaki işleri sorunsuz hallettikten sonra seyahate çıkar ve döndükten sonra müşterimle yaşanan olayları konu alan yazılar yazarım.. böylece bir tanrı görünümüne bürünürüm.. bu çağda tanrı olmak isteyenler için sadece iki yol vardır : yazmak ya da öldürmek..

fakat olayların hepsini yazıya dökmem.. sadece üzerimde kayda değer bir izlenim bırakmış olan müşterilerim kalemimle tekrar dünyaya gelirler.. görev sorumluluğuyla yaptığım bu işler acı vericidir , ancak bu zor aşamayı geçince müvekkillerime şefkat duyup onları sevmeye başlarım..

shakespeare şöyle demiş : ‘ölüm cüret edip bize gelmeden önce sır doludur : evine koşup girersek bu günah mıdır ?’ bu büyük oyun yazarından çağlar sonraki bir dönemin şairi sylvia plath ise bir adım daha ileriye gider.. ‘kan fışkırmasıdır şiir.. ve bunu önlemenin yolu yoktur..’ bu satırları yazan kadın , gaz ocağının vanasını açıp intihar etmiştir..

müşterilerim sylvia plath kadar yazarlık yeteneğine sahip değillerdi ama hayatlarının sonunu en az onunki kadar estetik biçimde sona erdirdiler.. onların hikayelerini anlattığım yazılar on cildi aşıyor.. onları yavaş yavaş gün ışığına çıkartacağım.. yazı için telif ücretine filan gerek yok , geçinmek için yeterince param var.. ayrıca kitap için para almam müşterilerime saygısızlık olur.. hiçbir maddi beklentim olmadan bu yazıları bir zarfa koyup yayınevine yollama düşüncesindeyim.. sonra bir köşeye saklanıp müşterilerimin kendi hikayeleri aracılığıyla diriliş sahnelerini izleyeceğim..’ 

kim young-ha

 

(kendimi yıkmaya hakkım var – ‘i have the right to destroy myself’ , kim young-ha , çeviri : nana lee , agora yayınevi , ekim 2007..)

Büyük usta TURHAN SELÇUK’u kaybettik..

Büyük usta TURHAN SELÇUK’u kaybettik.. Ailesinin , İlhan Selçuk’un , Cumhuriyet Gazetesi çalışanlarının ve tüm sevenlerinin başı sağolsun.. Yaprak dökümü sürüyor , bir dönem kapanıyor , edebiyat ve sanat dünyamızın ustalarını teker teker sonsuzluğa uğurluyoruz ve yerlerini dolduracak değil ortalıkta , ufukta bile kimseler görünmüyor.. Ne acı.. 

aylakadamız.. 

‘Turhan Selçuk’u kaybettik’

‘Cumhuriyet Gazetesi çizerlerinden Turhan Selçuk, dün gece karındaki aort damarının genişlemesi (abdominal aort anevrizması) teşhisi ile tedavi gördüğü Maslak Acıbadem Hastanesi’nde yaşamını yitirdi.

Cumhuriyet’te “Söz Çizginin” köşesinde okurlarıyla buluşan ‘Abdülcanbaz’ karakterini yaratıcısı, çizerlerin duayeni Turhan Selçuk, Cumhuriyet Gazetesi İmtiyaz sahibi ve başyazarı İlhan Selçuk’un ağabeyiydi.

Turhan Selçuk kimdir?

Türk mizahının önde gelen isimlerinden, duayen karikatürist Turhan Selçuk 1922’de Milas’ta doğdu. İlk karikatürleri Adana’daki ortaöğrenimi sırasında aynı yerde çıkan Türk Sözü gazetesi ile İstanbul’da Kırmızı Beyaz ve Şut spor dergilerinde yayımlandı (1941). 1943’te Akbaba’nın kadrosuna girdi, 1948’de Tasvir’de karikatürcü ve ressam olarak çalıştı; Refik Halit Karay’ın çıkardığı Aydede’nin baş çizeri oldu. Kardeşi İlhan Selçuk’la birlikte 41 Buçuk (1952), Dolmuş (1956) mizah dergilerini çıkardı. 1949’da, dünyada Steinberg’in öncülüğüyle başlayan modern karikatür anlayışına yöneldi. Yeni İstanbul gazetesindeki yazılarında “grafik mizah”ın karikatürün evrensel anlatımı olduğunu savundu; çalışmalarını bu yönde sürdürmeye başladı.

Yeni İstanbul, Yeni Gazete, Akşam, Milliyet, Cumhuriyet gazetelerinde ve Akis, Yön, Devrim, Toplum, vb. dergilerde çizdi. 1957’de Milliyet’te çizmeye başladığı Abdülcanbaz dizisi büyük ilgi gördü. Tiyatroya ve sinemaya uyarlanan bu çizgi romanın bir deseni 1991’de PTT tarafından pul olarak basıldı. 1969’da iki arkadaşıyla Karikatürcüler Derneği’ni kuran Turhan Selçuk 1973’te Sanatçılar Birliği tarafından “Halkın Sanatçısı”, 1983’te Gazeteciler Cemiyeti tarafından “Yılın Karikatürcüsü” seçildi. 1997 yılında da ”Cumhurbaşkanlığı Büyük Sanat Ödülü”nü alan Selçuk’un, 1992 yılında Dışişleri Bakanlığı’nın önerisi üzerine hazırladığı ”İnsan Hakları” konulu sergisi Avrupa Konseyinin önerisiyle ilk kez Strasbourg’da açıldı ve 1997’ye kadar Avrupa’nın çeşitli kentlerinde ve Güney Afrika’da izlenime sunuldu.

1997’ye kadar Avrupa’nın çeşitli kentlerinde ve Güney Afrika’da dolaştı. “Barış ve Kitap” konulu karikatürü 1992’de Avrupa Konseyi’nin başlattığı kitap okuma kampanyası boyunca bütün afiş ve dokümanlarda logo olarak kullanıldı. Sanatçı, çalışmalarını Turhan Selçuk Karikatür Albümü (1954), 140 Karikatür (1959), Turhan 62 (1962), Hiyeroglif (1964), Hal ve Gidiş Sıfır (1969), Söz Çizginin (1979) adlı albümlerinde topladı. Türkiye ve Avrupa’da bir çok müzede karikatürleri sergilendi.

Milliyet gazetesinin ardından Cumhuriyet gazetesinde çizen Turhan Selçuk 88 yaşındaydı.’

(Alıntı : Cumhuriyet Gazetesi Portalı , www.cumhuriyet.com.tr , 11.03.2010)