Kendi kaleminden JIMI HENDRIX’in hayat hikayesini anlattığı “SIFIRDAN BAŞLAMAK, Benim Hikayem” adlı kitabı ‘Bukowski’ ve ‘Fante’ çevirilerinden tanıdığımız AVİ PARDO tarafından Türkçe’ye kazandırıldı ve DOMİNGO yayınları tarafından yayınlandı. Sevenleri için kaçırılmayacak bir kitap.
Crockett (Nedim)
Aylak Adamlar tarafından çok sevilen trompet ustası IBRAHIM MAALOUF’la ilgili ayrıntılı bir yazı JAZZ, BLUES, EMPROVİZE MÜZİK DERGİSİ “JAZZ”ın ocak, şubat, mart sayısı olan 73. sayısında yer alıyor. İlgilenenlere duyurulur.
“son dokuz ayda çok sayıda yeni albüm çıktı. aralarında çok kaliteli yapımlar vardı. mesela çerkez ezgilerini yorumlayıp seslendiren ‘xexec’ grubunun ‘kalan’ müzik etiketiyle çıkan ‘çerkez ezgileri’ albümü çok başarılı bir çalışmaydı. yine ‘kalan’ müzik etiketiyle çıkan grup ‘karmate’nin üçüncü albümü ‘zeni’ de sağlam ve güzel bir albümdü. Özellikle vokaldeki ‘resul dindar’ın gruptan ayrılmasından sonra grubun çok etkileneceğini düşünenler bu albümün gücüyle yanıldıklarını anladılar. tabi bizler ayrıca ‘resul dindar’ın da yeni çalışmalarını dört gözle bekliyoruz. burada saydığımız ve sayamadığımız albümlere de vaktimiz olduğu zaman yer vereceğiz ayrıntılarıyla.
işte bu yeni albümler arasında özellikle İlk albümlerinde tüm insanlığa ‘yaklaş/ nêzbe’ diyen grup ‘BAJAR’ kasım ayında çıkan ikinci albümleriyle bu kez 13 yeni şarkıyla ‘hoşgeldin/b’xêr hatî’ diyor. Bu albüm de bir ‘bgst’ ve ‘kalan’ müzik yapımı.
rock ve folk ezgileri harmanlayarak şarkılarını türkçe ve kürtçe dillerinde seslendiren grubun en büyük gücü ise ‘kardeş türküler’den de bildiğimiz vokaldeki ‘vedat yıldırım.’ vedat yıldırım’ın kendine has sesi şarkılara ayrı bir ruh verirken kalbinizi tüm sıcaklığıyla sarıyor. iki üç şarkı dışında söz ve müziklerin çoğu yine ‘vedat yıldırım’a ait. grup BAJAR ayrıca bu albümlerinde büyük ustalar ‘şivan perwer’in ‘serhıldan jiyane / yaşamak isyandır’ ve ‘ahmet kaya’nın ‘yalan da olsa’ şarkılarını da yorumlamışlar. ikisi de bence çok güzel yorumlar olarak öne çıkıyor. yine 2008 yılında ‘kazım öz’ün yönettiği ‘bahoz / fırtına’ filminin film müziklerinden olan ‘bahoz / fırtına’ (söz ve müzikleri ‘vedat yıldırım’a ve şarkı içindeki şiir sezai sarıoğlu’na ait) şarkısı da albümde yer bulmuş kendisine. Bu şarkı da uzun süre hafızalardan silinmeyecek bir şarkı. ama benim albümdeki favori şarkım söz ve müziği yine ‘vedat yıldırım’a ait olan ‘betbeyaz – rûspî.’ aylardır sıkılmadan çevire çevire dinlediğim bir şarkı. özellikle sıkıntılı anlarımda bunaldığım zamanlarda ilaç gibi geliyor bu şarkı.
sözün özü albümü hâlâ edinip dinlemeyenler bence çok şey kaybediyorlar. bir an önce en yakınlarındaki mağazalara koşup giderlerse orada grup ‘BAJAR’ın son albümü kendilerine raflardan ‘hoşgeldin/b’xêr hatî’ diye seslenecek. iyi dinlemeler…
Nedim (Crockett)
BAJAR
VEDAT YILDIRIM : Vokal
BURAK KORUCU : Vokal
CANSUN KÜÇÜKTÜRK : Elektrik Gitar
ARİ HERGEL : Bas Gitar
FERHAT GÜNEŞ : Klavye
ERDEM GÖYMEN : Davul
BETBEYAZ / RÛSPÎ
“yine bir yorgun pazartesi
adımların tik tak sesi
ömüriliğe bağlamışım
patronumun müfrezesi
ütüm düzgün yüzüm buruşuk
kafam ortaya karışık
masa üstüm hesaplarım
bu düzenle çok barışık
bir of çeksem bir of çeksem
yelkovana bi dur desem
boşver…
bugün cuma bi tek at geçer
doldur boşalt hadi keyfe keder
yalan da olsa inan geçer
boşa mı onca okudum
kaderi yalan dokudum
övün çalış güven istiklal
yusuf makamına soyundum”
BAJAR
‘CEM KISMET – PİLLİ BEBEK’in ‘BEHZAT Ç. DİZİ VE FİLM MÜZİKLERİ’ albümü çıktı!
değil yazı yazacak, konuşacak ve nefes alacak bile durumda değilken ancak ya ‘gamzem’ ya ‘behzat ç.’ ya ‘pilli bebek’ yazı yazdırabilirdi bana.. ‘gamzem’ için yazmak kolay değil.. onu anlatabilmek, onu yazabilmek bilemiyorum.. cesaret edemem şu an.. hayattaki tek kutsalım.. onunla, onun sayesinde nefes alabiliyorum uzun zamandır.. onlarca yıllık dost, aile, akraba vs kuleleri birer birer yıkılırken kırk yıldır berabermişiz gibi bana destek olan, her şeyi göze alarak arkamda değil yanımda duran ‘gamzem’i de belki bir gün anlatırım.. en kısa zamanda kendisi de aramızda olacak zaten..
neyse kim ne derse desin bu topraklarda rock müziğin en kralını yapan ve ‘behzat ç. dizisine verdiği katkıyla diziyi daha yukarılara çıkaran ‘cem kısmet’ ve grubu ‘pilli bebek’in ‘behzat ç. bir ankara polisiyesi dizi ve film müzikler’ bugün müzik marketlerde yerini aldı..
zor ve boktan günler geçirdiğim şu günlerde uzun süredir beklediğimiz bu albümün çıktığını ‘reis blackhawk’ telefon mesajıyla müjdeleyince hemen sıcakta kendimi kadıköy sokaklarına attım.. gittiğim ilk iki müzik markette albümü bulamayınca kan ter içinde ve küfürler yağdırarak en gıcık olduğum yere gittim ve albümü karşımda buldum.. hemen reise ve kendime birer tane kaptım ve doğruca çöplüğüme döndüm.. daha dinlemeden mekana ‘reis’ ile birlikte ‘yücelim’ de geldi.. ve hemen ‘haram geceler’den dinlemeye başladık iki cd den oluşan bu muhteşem albümü..
‘cem kısmet’ ile ‘pilli bebek’i ve gelmiş geçmiş en iyi yerli dizi ‘behzat ç’yi burada uzun uzun anlatmaya gerek yok.. özellikle kendini solcu ve entel dantel zanneden kesimden bazı insanların diziye yaptıkları zulme karşı yazdığım yazımı yakında bitireceğim.. herkesin eleştirilerine, görüşlerine saygılıyım ancak sadece bir diziyi bitirmek, yok etmek için yapılan eleştirilere aynı sertlikte yanıt verdik ve vermeye devam edeceğiz..
uzun zaman sonra yazdığım bu yazı ‘aylak adamız’ için belki yeni bir dönemin başlangıcı olur ‘cem kısmet’ sayesinde.. hadi bakalım herkes albümü almaya.. bu albümü almayanlar için sadece üzülürüm bu albümü dinleyemedikleri için..
‘reis’e selam ‘cem kısmet ve pilli bebek’le yola devam..
nedim.. (crockett..)
(fotoğraflar albümden..)
Sinead O’Connor’la ilk karşılaşmam, “Nothing Compares 2 U” adlı şarkısıyla olmuştu. Sene 1990, henüz 13 yaşındayım… Sıfır numara kazınmış kafası, öfkesinin ardındaki politik duruşu ve yalın giysileriyle, herkesten farklı duruyordu. İrlanda onun annesi, o ise İrlanda’nın yaralı kalbi, evin yolunu kaybetmiş yetimiydi.
Ama ben onun en çok, “Universal Mother” adıyla piyasaya çıkan albümünü sevdim. Sinead büyümüş, anne olmuş ve öfkesi de sakinleşmeye başlamıştı. İrlanda için acıyan kalp, sevgi ve şefkatle bağ kurmuş, İbrahimi bir balta ile öğretilmiş ve ezberletilmiş ne kadar kabul varsa, bir bir yıkıyor, âlem ile ilişki kurmanın yolunun koşulsuz seven bir kalp ile mümkün olabileceğini mırıldanıyordu. Ama önce kendimizi, parçalanmışlığımızdan, bu bölük pörçük rutubetli zihinden, hayvanat bahçesindeki koşullanmış hayvanlar gibi hissettiğimiz tüm hallerden, anlardan, ilişkilerden azat etmemiz gerekiyordu:
“I am not no animal in the zoo
You may not treat me like you do
I am not no animal in the zoo
This animal will jump up and eat you…” (Red football / Universal Mother)
İbrahimi baltanın yeterince anlaşılmış, hakkı verilmiş bir sembol olduğunu düşünmüyorum. Birliğe giden yolda bütünleşebilmek için, inançlarımızı, ideolojilerimizi, kabullerimizi, karşıt olanların tepesine tepesine indirip, cinlerin (yabancılaştırıcı etkilerin) barınaklarını bertaraf etmek mi bu sadece? Suretler, hayalin, gövdemin ortasında gezinen anlamın ve karanlığımda cirit atan ifritlerin yansıdığı adacıklarsa ya? Kendime indirmeden baltayı, suretlerin altını üstüne getirmemin ne anlamı var, öyle değil mi bayım? Bir vakit önce, yeryüzündeki hırs, kin, açgözlülük vs. duygular için kapitalizmi suçluyordum. Bir yerde bir yanlışlık, bir eksiklik vardı; ancak bilincim anlamaya çalışsa da anlayamıyordu. Sonra, bir gün, peşinden gitmeyi bıraktığımda, sezgisel olarak bilindi: “Kapitalizm, sadece ortak bilinçaltında depolanmış arzu ve heveslerin bir yansımasıydı.” Yetemeyen, kötürüm olmuş bir kalp, koşulsuz sevme yetisinden yoksun olduğu için, yerine hırsla binalar inşa ediyor, başkalarının olana göz dikiyor ve ölene kadar harcayamayacağı kadar maddi değeri istifleyerek teselli bulmaya çalışıyordu:
“All babies are born saying God’s name
Over and over, all born singing God’s name
All babies are crying
For no one remembers God’s name
There is only love, there is only love
There is only love in this world…” (All babies / U.M.)
Sinead da bunu yapıyor aslında. İbrahimi balta onun eline çok yakışıyor. Diskografisine göz attığımda her daim bir seyr-ü sûluk pırıltısıyla arz-ı endam ettiğini görüyorum. Hiç sapmamış; belki anlaşılmamış; ama hiç satmamış. Karanlıkta ifritlerle savaşan yetim kalp, inci tanesi gözbebekleriyle baktığı her şeye İsa’nın kanını serpiyor. Sina Dağı’nda ne ile karşı karşıya olduğunu kestiremeyen zahirin oğlu Musa’ya da gönderme yapıyor fenafillah kavşağında yaptığı son albümünde:
“I plead the blood of Jesus over you
And every fuckin’ thing you do
Seven times I plead the blood of Jesus over you
Take off your shoes
You’re on hallowed ground…”
(Take off your shoes/ How about I be me -And you be you?)
Görünen görünmeyenle, suret anlamla, sonlu olan sonsuzla, bahtiyar bedbahtla, iyi kötüyle iç içe geçmeden… Welhasılıkelam, önce kendimizi bilmeden, olduğu gibi, ne ise o olarak perdesiz görmeden ve kabul etmeden, kim inanır ki dünyayı ve diğerlerini değiştirebileceğimize? Ki bu ne ola, şu dünyayı ve insanları değiştirme, yapıp bozma, eğip bükme fantezisi? Jung’un kör büyücüsü, Cervantes’in Don Kişot’u… Sinead, uçurum kenarlarında dolaşan Tanrı’nın diğer bir güzel çocuğu John Grant’ın “Queen of Denmark” şarkısını da çok tatlı senlendirmiş bu bağlamda:
“I wanted to change the world
But I could not even change my underwear
Who’s gonna be the one to save me from myself
Don’t know what to want from this world
I don’t know what it is you want to want from me” (HAIBMAYBY)
İşte böyle egom, her şeyi beni korumak ve hayattan en az zararla sıyrılmam için yapıyorsun biliyorum. Ancak, senin yarattığın yalancı cennette, katarakt düzeninde, plastik sevgilerle avunarak, “-mış” gibi yapmak istemiyorum. Boğuluyorum, anlıyor musun? Her daim eteklerimde “ebeveyn” kodlu bulaşmalar, kallavi idealler ve adab-ı muaşeret gevelemeleri… Nereye dönsem, nefes alamıyorum. Tatar Çölü’nün Drogo’su gibi, “ya gelirlerse” diye avunup, kendimle karşılaşmayı erteleyerek, bir ömür boyu kalende hapis kalmak istemiyorum. Kendime dair zannım, homo lokumu lupus, bertaraf ol! Sana dair zannım, sen de homo lokumu lupus! Sen ve ben şimdi sen ve beniz, kalbin rehberliğinde, vaktin çocuğunun elinden tutarak yürüyoruz yaşamı. Yaşam dediğimiz, biz yüksek sesle şarkılar söyledikçe aydınlanan çiçekli patika:
“Don’t stop me talkin’ about love
How I ‘am gonna find what I’m dreamin’, oh?
I got you, found what I’m dreamin’!
How about I be me
And you be you?” (HAIBM – AYBY)
İşte bu sarp yokuş, onunla karşı karşıya geldiğimiz alan ise rüyalarımız. İnsan evet rüyalarına kahin ya da bilinçaltına deptiği “daha daha daha….benim benim benim” oburluğunu tatmingah muamelesi yapmamalı. Rüyalar kıymetli, eğer farklı suretlere bürünerek bize görünen anlamların peşinden cesurca gidebilirsek…. Eğer sevgili Jung’un işaret ettiği hem kişisel hem de ortak bilinçaltımızın katmanlarında büyücünün şahitliğini rehber edinerek gezinebilirsek… Biliyorum, eve giden yolu bulabiliriz, ait olduğumuz yere, kutsanmış vadimize, kalbimize:
“Sometimes life does
things to you
that will hurt you
and confuse you ,
but when you’re left behind
you’re sure to find .
So you must go back home ,
that’s where you belong.
You must go back home .” (Back where you belong / HAIBMAYBY)
*** Başlığın orijinal hali, “where the dreams go to die”. John Grant’in güzel şarkılarından biri.
‘İbn-i Zerabi’
ERKEKLER VE KADINLARA SAHİP OLAN ERKEK VE KADINLARA
Biz dünyaya aşıklar olarak gelenler
Sizi hiç bağışlamayacağız
Gövdelerimizi ve zamanımızı harcadığınız için
Bir şiir üzerinde çalışmayınca
Cezalandırılıyorum
Ya da bir şey keşfetmeyi deneyince
Ben kölelerden biriyim
Siz de işverenlerden
Bu yüzden nefret ediyorum işinizden
Herkesin
Devrime ihanet etmek için
Ayrı bir yolu vardır
Bu da benimkisi
Ölüyorum
Sen benim için
Ölmedin çünkü
Ve dünya
Hala seni seviyor
Bunları yazıyorum çünkü
Biliyorum öpüşlerin
Ölü doğuyor
Sana dokunan şarkılarda
Hayatında bir amaç olmak istemiyorum
Yalnızca düşüncelerin arasında
Kaybolmak istiyorum
New-York şehrini dinlediğin gibi
Uykuya daldığın zaman
Beni şiire çeken
Şiirlerden birini
Okumak istiyorum sana
Tek bir dize bile anımsamıyorum
Ya da nerede arayacağımı
Aynı şeyler
Parayla da oldu
Kızlar ve sohbet geceleriyle de
Nerede o şiirler
Beni uzaklaştıran
Sevdiğim her şeyden
Burada dikilip kalmak
Seni bulmak düşüncesiyle çıplak
LEONARD COHEN
HİÇ YOLDAŞI OLMAYAN KALP
Şimdi seni acı ve umutsuzluğun öte yanından
Selamlıyorum, öylesine geniş ve paramparça bir aşkla ki
Sana her yerde ulaşılabilir.
Gemisi inşa edilmemiş kaptan, kafası karışık
Beşiği hâlâ boş anne için söylüyorum bu şarkıyı,
Yoldaşı olmayan kalp, kralı olmayan ruh,
Dans edecek bir şey bulamayan
Baş balerin için.
Yaklaşan utanç günleri boyunca, yabani sıkıntıyla dolu
Geceler boyunca, vaatlerin hiçbir işe yaramasa da,
Yine de yerine getirmelisin onları.
Gemisi inşa edilmemiş kaptan, kafası karışık,
Beşiği hâlâ boş anne için yerine getirmelisin.
Yoldaşı olmayan kalp,
Kralı olmayan ruh,
Dans edecek
Bir şey bulamayan baş balerin için.
LEONARD COHEN
“ŞARKILAR, ŞİİRLER..” , LEONARD COHEN , Çeviri : MUSTAFA YILMAZER, AYRAÇ Yayınevi , Mayıs 1996, 112 Sayfa..
“seversiniz sevmezsiniz türk sanat müziği sanatçısı ‘bülent ersoy’ geçenlerde bir şeyler anlattı çocukluğuyla ilgili.. anlattıklarının arasından güzel ve yiğit insan ‘deniz gezmiş’le ilgili söyledikleri şeyleri yağlı boya medya sanki çok acayip bir durummuş gibi cımbızla çekip manşetlere taşıdılar.. ‘deniz bana üç gazoz aldı, ben ona şarkı söyledim, sesimi çok beğendi, ben onların toplantılarına katıldım vs..’
iki üç gün boyunca gazetelerde bolca yer aldı bu haber.. arkasından ‘bülent ersoy’a sağlı sollu salvolar başladı.. içlerindeki erkek egemen, cinsiyetçi, faşist pislik düşünceleri kusmaya başlayan ve çoğunluğu kendisine ‘solcu’ diyen güruh saldırılarını tehdit derecesine vardırdı.. yazıklar olsun hepsine..
ar damarı kopmuş çağımızın insanlığında böyle insanların kendilerine ‘solcu’ demesi de gayet normal gelmeli bizlere ama hala insan ‘kalabildiğimizden’ yine de öfkeleniyoruz.. beğenirsiniz beğenmezsiniz ‘bülent ersoy’un açıklamalarını, ‘doğru değil, yalan söylüyor, reklam yapıyor, şu nedenlerle mümkün değil’ diyerek yalanlayabilir, karşı argümanlarınızı sunabilirsiniz.. fakat bastırılmış cinsel duygularınızı, içinizdeki faşist düşünceleri kusarak insanların cinsel tercihlerine, kişiliğine saldıramazsınız..
‘bülent ersoy’a yapılan bu çirkin saldırılara katledilmeseydi eğer en önce özgürlük için yaşamını hiç duraksamadan feda eden ‘deniz gezmiş’ isyan ederdi.. önce onun kemiklerini sızlattınız beyler, bayanlar..
kimler yoktu ki bu faşist güruh arasında ‘deniz gezmiş’in arkadaşı olduğunu söyleyen ama onu hiç tanıyamamış, anlayamamış insanlar, 68’li olduğunu söyleyip 2000’lerde faşistlerin avukatlığını yapanlar, eski maocu yeni liboş tayfa, demokrasi için mücadele ettiğini söyleyen demokrasiyle alakası olmayan ‘ne sağcıyım ne solcuyum paranın en has kuluyum tayfası..’ ne ararsınız var aralarında..
1980’lerde ‘bülent ersoy’un sahneye ve televizyona çıkmasını yasaklayan faşist diktatörlerden hiçbir farkları yok ve hatta onlardan daha faşistler..
dostlarımızla konuştuğumuzda hep deriz zaten ulan bu tip ‘solcular’ hiç iktidara gelmesinler, bir gelseler önce bizi içeri tıkıp, kökümüzü kurutacaklar.. çünkü şöyle bir ‘solculuk’ anlayışları var : yaşama hakkına, farklılıklara, tercihlere saygı duymayan ve yok etmek isteyen bir ‘solculuk..’
bu ‘solcuların’ zihniyetlerinin ‘hitler’in üstün ırk teorisi ve katliamlarından, keza ‘mussolini’ ve ‘franco’ gibi faşistlerin yaptıklarından, ‘stalin’in sosyalizmden anladığı ‘tek ülkede sosyalizm, kutsal anavatan savunusu’ adına yaptığı katliamlardan, sürgünlerden, cinayetlerden, itaat eden koyun sürüsü olacak tek tip insan modelini oluşturmaya çalışan 12 mart, 12 eylül diktatörlerinin katliamlarının temelinde yatan düşüncelerden hiçbir farkı yoktur..
bir insan arap ya da türk ya da kürt ya da ermeni doğabilir.. nasıl bu durumun seçiminde engeller koyamazsanız insanların doğuştan gelen ya da sonradan cinsel tercihlerine de engeller koyamazsınız.. bu kadar basit ve doğal bir olayı hala içselleştirememiş ve kabullenememiş aciz insanlar güruhu var işte dünyada..
yıllar önce ülkemizde ‘zeki müren’le, bülent ersoy’a’ yapılmayan kalmamıştı.. otuz kırk sene geçti dünya değişti ama bizdeki beton kafalar hala değişmedi..
ben ‘zeki müren’i çok severim ve onun sesini duymadığım gün yoktur hemen hemen, ‘bülent ersoy’u onun kadar olmasa da severim ve dinlerim.. hiçbir zaman cinsel tercihleriyle, özel yaşamlarıyla ilgili düşünmedim, konuşmadım, espri yapmadım çünkü aklıma bile gelmedi onların bu tercihleri.. beni ilgilendirmiyordu ki.. beni ilgilendirmeyen bir konuyu neden düşünüp, konuşayım, tartışayım ki.. cinsel tercihleri veya özel yaşamlarından yola çıkarak onların siyasal düşüncelerini, sanatlarını, hayat hikayelerini, anılarını nasıl yargılayabilirsiniz, nasıl ilişkilendirebilirsiniz.. ve nasıl bu kadar acımasız olabilirsiniz anlamıyorum.. acınacak zavallılarsınız.. zerre kadar insanlık yok içinizde..
özgürlük, devrim gibi idealler uğruna kendilerini feda eden yiğit insanları tanrılaştırıp, putlaştıranlar ve onları sömürenler de bu zihniyetlerdeki insanlardır.. bunların halka ulaşamamasının, politik mağlubiyetlerinin nedeni de zaten bu özgürlük düşmanı yapılarıdır.. onlar ‘solcuysa’ da biz değiliz, onların olsun ‘solculuk’ da, devrimcilik’ de, 68’lilik de..
‘bülent ersoy’u tehdit edecek kadar zavallılar ama bizler onları sadece büyük hocam ‘ünsal oskay’, sevgili ‘arkadaş zekai özger’in yazdıklarına havale ediyoruz..
onlara inat hepimiz ‘zeki müren’iz, ‘bülent ersoy’uz..
bu sefer gülüşünüzle kalın demeyeceğim.. bu tip ‘solcular’dan uzakta kalın..”
Crockett..
‘Kitaplar hayatın farklılıklarını bize gösteriyor, bize sığınak oluyor, el feneri oluyor, dost oluyor… Farklılıklar da hayatı güzelleştiriyor. Yaş aldıkça, sevdiklerinizi diğer hayata yolcu ettikçe, bir tarafımız oradayken, burayı farklı algılıyoruz artık. O zaman da HAYATA TEŞEKKÜR ETMEK düşüyor, sevgili Sezen Aksu’muz gibi.
Yine bir gün rastgele gezdiğim kitap raflarında, Sezen Aksu’nun EKSİK ŞİİR’i elime geçti, ilk şiir buydu, çok hoşuma gitti. Bir tarafımız eksik kalsa da hayata teşekkür ederiz.
Şiirinizle kalın…’
‘SKYCELL’
HAYAT SANA TEŞEKKÜR EDERİM
Oyuncak bebekleri sevmedim çok
Evcilik oynamayı
Alkışı sevdim
Bıçak sırtlarında dolaşmayı
Tehlikeli sularda seyredip
Pupa yelken
Geçici emniyetlere ulaşmayı
Kadınları, erkekleri, romanları
Hele başkaldıranları
Acılarım oldu herkes gibi elbet
Herkese kısmet olmayan sevinçlerim
Unutulmayı da göze aldım evet
Hayat sana teşekkür ederim
Sezen Aksu
EKSİK ŞİİR, SEZEN AKSU, METİS Yayınları, 2006, 224 Sayfa…
Gerçek şu ki ‘müziksiz hayat hatadır’ diyen ‘Nietzsche’ çok haklıydı, bu sözü söylerken. …Ki ben müziksiz bir hayat düşünemedim hiç. Sadece notalar değil belki, evrenin o hiç durulmayan sürekliliğinin içindeki tüm sesler dâhil buna, bazen bir dalga sesinin kıyıya uzanmasındaki o derin hassasiyet, bazen bir kuşun kanat çırpmasındaki uçarı özgürlük, rüzgârın yaprakla buluşmasındaki o hırçın sevda… Hepsi olağan bir seyir halindeyken belki çok azımız tüm bunları rutinden ayırıp her birini ayrı ayrı ve sonra bir bütün halinde duyma çabasındayız çoğu kez.
Ve bu müziğin sesinin belki de en yüksek çıktığı mevsim olmalı sonbahar… Tabiatın ciddi bir dönüşüm için koyulduğu gerçek bir hesaplaşma. Tüm duyularımızın hissiyatıyla yaşadığımız bir şölen… Sebebi hüznü ise dünyanın anlamsız gürültüleriyle başımız bir hoş olmuşken, ani gelen bu yüksek volümün tüm kuru gürültüleri susturup dengelerimize hafiften şöyle bir dokunuşu niyetinedir.
Bu bitmeyen müzikten ilham almış ve kendi yetileriyle insanların duygularına dokunarak, varlıklarından haberdar etmenin, hızla yoğunlaşan tüketime inat üretip paylaşmanın peşinde koşan nadir insanlar ise yaşadığımız karmaşanın içinde bir bekleme ve düşünme durağı…
Adından olsa gerek, mevsimin bu kadar içindeyken sarıydı, hüzündü, sonbahardı derken aklıma geldi ‘Güz Kumpanyası’. 2003 yılında Orta Doğu Teknik Üniversitesi Türk Halk Bilimi Topluluğu çatısı altında kurulan bir grup. Kendilerini daha detaylı tanımak isterseniz eğer : http://www.guzkumpanyasi.com/
Ve aynı isimle 2007 yılında Kalan Müzikten çıkan albümleri ‘Güz Kumpanyası’… Klasik Türk ve Halk Müziği repertuarından oluşan eserlerin en keyifli icrası… Ne yazık ki tek albümleri, ancak albüm dışı bir dolu kayıtları da mevcut.
Dinlediğim de dinlendiğim melodilerin temiz akışına kendimi kaptırıp huzurla ve içten gülümsediğimi hissettiğim çok kıymetli bir albüm. Elinizden tutmuş sizi, bir bakarsınız ege kıyılarında, dalmış gitmişsiniz mavi bir tebessümle… Sonra ufkun kızıllığı sarmış batarken güneş… ‘‘Uyudun mu ah güzel Marika’m’’ diye mırıldanırken bulursunuz kendinizi…‘Sen uyurken seni izlemek, sessiz ve sakin bir deniz gibi, uçsuz bucaksız ve mavi…’ diye gelir sonrası kendiliğinden…
Şimdiden keyifli dinlemeler efendim…
Güzü ve baharı aynı samimiyetle karşılayabilmek dileğiyle…
Sağlıcakla kalın…
‘Öteki’
