Tüm kâğıtlar yanıyor…
Ormanlar nasıl küle dönüyorsa,
Diniyorsa yağmurlar ağladığında suçlayamazken gökyüzünü…
Belki bir umuttur yağmur bulutları…
Mevsimlerden yangın ayı olmalı…
Günlerden de ateş parçası…
Küle düşen kâğıt parçası, buluta bulaşan yağmura sığınıyordur belki de…
Bir ağaç dikersin toprağa umutların ormanların olur…
Aşk’ların, hırsların, hazların kaplar ortalığı…
Yalanlarınla sularsın toprağı…
Bir kibrit çöpü düşmeye görsün umudun üzerine…
Ne toprağın kalır ne de ormanın…
Ne bulut yağmura hükmeder ne rüzgar alevin peşinden gider…
‘Hasibe’