SONNET
Yenerek kaçılmış güzel intihardan
Şöhret közü, köpükle kan, altın, fırtına!
Ey gülmek eğer orda bir kırmızı hazırlanırsa
Uzatmaya kralsı yalnız benim yok gömütümü.
Ne! Bütün bu parıltıdan yırtık bir parça bile
Kalmıyor, gece yarısı şimdi, bizi kutlayan gölgede
Yalnız bir kendini beğenmiş kafa hazinesi
Dökmekte okşanmış gevşekliğini meşalesiz,
Seninki eğer hep zevk ise! Seninki
Evet silinmiş gökten tek alıkoyan
Birazcık çocuksu zafer, süs diye başına
Aydınlıkla koyduğunda onu yastıklar üstüne
Bir çocuk imparatoriçenin savaş başlığı gibi,
İçinden seni göstermek adına güllerin düştüğü.
STEPHANE MALLARME
Fransızcadan çeviri : AHMET SOYSAL
GÖMÜT
Yıldönümü – Ocak 1897
Öfkelendirilmiş kara kaya yuvarlasın yel onu
Durmayacak dindar eller altında
Ki yoklar benzerliğini insan acılarıyla
Sanki kutsamak için onların uğursuz bir kalıbını.
Burda kuğurursa hep güvercin
Zorlar bu madde-dışı yas birçok
Genç kıvrımla gelecek günlerin olgun yıldızını
Ki bir parıldamasıyla gümüşe bürünecek kalabalık.
Kim arar, kat ederken yalnız ve
Birazdan dışarıda sıçrayışını bizim başıboşun-
Verlaine’i ? Otlar arasında saklı, Verlaine
Yakalanır yalnız safça uyumdayken
Dudak içmeden ya da kurutmadan soluğunu
İftiraya uğramış bir az derin dere ölüm.
STEPHANE MALLARME
Fransızcadan çeviri : AHMET SOYSAL
BEYAZ KİTAP Dergisi, Sayı : 6, Haziran 1984, Dergiyi Yayına Hazırlayanlar : TURGAY ÖZEN, AHMET SOYSAL, HAKKI MISIRLIOĞLU..