‘İnsan kendini bazen olur olmaz yerde yalanların ortasında bulur. Kendine bir şato yaratır. Duvarlar sıkıştırdıkça canı yanar, ama kabullenemez. Yarattığı şato, ona gerçek gelmektedir artık. Ya şatodan vazgeçecek, ya da acıyı bütünüyle hissedecek.
Acıyı hissetmek, sonrasında avazı çıktığı kadar bağırmak ve bağırdıkça kaybolmak ister insan. Değişimler, değişimler, değişimler… Değiştikçe değişir zaman, zamanı yakalamak için midir bütün bu yalanlar? Yoksa olmak isteyip de olamadığı kişilikler için midir?
Hayal dünyamızda yarattığımız ben, biz, siz… Bazen kişi gerçeklerden o kadar uzaklaşır ki, yarattığı “ben”’i kabullenmek gerçek olur. Hayallerinde bile kandırabiliyorsa insan kendini, isyan edebilir mi gerçeklere. Oysaki hayallerin gerçekleri yakalaması o kadar zordur ki!
Hayaller mi gerçek, gerçekler mi hayal kim bilebilir ki?’
‘Siyah’