‘keyfim yok gene be üstad!
nuh’a haber salan kuşların yüreğinde hezeyan soluyorum..
tuhaf bir tufan gibiyim. ve
dünlerden kalma hüzünlerin içinde
gözyaşlarımla çoğaltıyorum ar yerinden çatlamış bu tufanı..’
‘böyle bir not düşmüşüm bir yerlere gene
belli ki canım acımış çokça.. acıtılmışım…
sizin direnişiniz burada çığlık oluyor.
satırlarınızı okurken gene o tufana tutuldum.
oysa günlerdir ağlıyordum ben.
ben çok mutlu oldum yazımı sayfanızda yayınlayıp
beni de kucakladığınız için. ara ara gelir dokunurum
renklerinize ben de.
ama her daim bir gölge gibi yanınızda
olduğumu da unutmayın lütfen.
sonsuz teşekkür ederim
en mavi çığlık olan yanlarımla..
maviyle…’
‘Mavi Çığlık’
(fotoğraflar : crockett..)