‘bir hiçliğin alazında yetim sularda dalgalanmış bir çığlık gibiyim bu ara. başımı nereye koysam sarp bir kaya batıyor yüreğime. ve açıkta kalan kaya deliklerinden sesler duyuyorum. biraz daha yalnızlaşıyorum.
biraz daha azalıyorum çoğalırken. yalnızlığında çoğalan kaç insan, kaç kadın var onların çetelesine asılı buluyorum kendimi. yalnızlığımda çoğalan piç düşler doğuruyorum sonra. ve rahmimden satırlara bulanan hep kimsesiz ve bilyeleriyle ay ışığını izleyen piç çocuklar oluyor.
mavi diye haykıran yanlarıma umut tacirleri dadanmış. oysa üstadlardan biri en son kötülük ümit demişti. ben gene de umut ediyorum.daha da çoğalsın diye işkencem. böyle acı da daha güzelleşiyoruz şarap misali..
bir yerlerde yüreğinde masallar doğuran adamlar var.. bir yerlerde bu masallarla büyüyen insanlar var.
sizin varlığınız buna en güzel kanıt oldu. bu satırları yazmamın en büyük sebebi mavide çığlık çığlığa suskularla dolu bir şehrin kucağında olan kadının yankılanan sularında ses olmanız. yaklaşık iki yıldır takip ediyorum sizi. geç de kaldım aslına bakarsanız bu yazı için. sizinle daha da büyüyor daha da insan kokuyorum. ve insan kalmaya direniyorum. sonsuz maviliklerle teşekkür etmeyi borç biliyorum artık.
facebookta bir grup sayfamız var bizimde edebiyat sanat sever dostlarla kalkındırmaya çalıştığımız. insan kalmaya direnenlere ses olmak için. burada yayınladıklarınızı imzalarıyla birlikte yayınlıyorum arada. şarkılarınızı da netten buldukça orda paylaşıyorum. ne de güzel masal tadında renginiz. en yakınımdaki dost sıcaklığınız bitmesin. hep varolun. sizi sevgi ve maviyle kucaklayıp selamlıyorum. maviyle…’
‘Mavi Çığlık’
