OYUNCAKÇI AMCA..
oyuncakçı amca ,
ne çok oyuncakların var ;
top, tank, tüfek, tabanca..
gövdem titriyor ,
onlara bakınca !
n’olursun oyuncakçı amca ,
bundan böyle bizlere ,
oyuncak tüfekler yerine ,
ak yelkenli bir gemi ,
bir de süslü bebekler getir ,
unutma emi ?
sonra oyuncakçı amca ,
senden aldığım tüfekleri ,
bozarak onlardan kuş yaptım ,
bana kızmazsın değil mi ?
ABDÜLKADİR BULUT
ÇOCUKLARA DAİR DİZEMLER..
I
alnımı , alnına sererek baktım
sarışın bir çocuğun yüzüne
bulutları dağlara çekilmekte olan
bir deniz vardı gözlerinin içinde
II
ne doldurabilmiştir şimdiye kadar
böyle ağzına kadar tıka basa
çocukların elleri arasındaki boşluğu
göğsümüzün gürlüğünden başka
III
hiç kimse farkına varamamıştır
için için ağlayan her çocuğun
dudaklarının dışa doğru usulca
bir deniz dalgası gibi kıvrıldığının
IV
sulara da sözüm geçmez oldu artık
ölüm böylesine benzedikten sonra
fidanlıktan sökülen fidanların
köklerinden yere düşen topraklara
V
kaç gündür gözlerimi bile kırpmadan
yağmur altında bir şehire bakıyorum
yüzümü dolduramayınca hayat , tutup
bir çocuğun elerinin içine saklanıyorum
VI
yüzünü yağmurlara tut çocuğum
sulara tut , sonra dallarının altına
dünya dilini ısırarak iş yapan
bir insanmış gibi geliyor bana
VII
günler bir kedi gibi gerinerek bozuyor
gecenin ve karanlığın en uzun büyüsünü
ve bir türlü anlam veremiyorum buna
o yüzden ya şiirlerin içine kaçıyorum
ya da bir çocuğun boynuna
VIII
çocuklar oturuyor sesimin içine
anlatıyorum bunu gördüğüm herkese
en küçük bir tepki bile alamıyorum
şu insanoğullarından nedense
IX
ne zaman bir kentin dışına çıksam
yağmurlar da gelmiştir ardım sıra
her kuş yeni bir yurt kurmuştur
ağaç dallarına kendi seslerinden..
ABDÜLKADİR BULUT
‘ÜLKEMİN ŞİİR ATLASI’ , E YAYINLARI , EKİM 2010 , 306 Sayfa..
