Ölüme Dair Konuşmalar
Ben yazmayı pek beceremem kendini anlat deseniz iyi bir okurum derim sadece…
Bu gece öyle bir şiir okudum ki yazmamak mümkün değildi onun üzerine…
Hayatta hep iki tercihten birini seçmeye zorlanmış ben ve o iki tercihi de seçmeyecek ve illa benim koyduğum seçenek olmalı ve onu seçmeliyim diyecek kadar da inatçı ben, ilk defa evet ilk defa ölümü bu kadar net seçebildim.
“Ölüm bir hatıra gibidir insanda
Kah hatırlanır, kah unutulur
Fakat birgün, birgün nihayet
Gözle görülür elle tutulur”
Turgut Uyar
Bu mısra beni bu gece aklımı dolduran o saçma sapan hengameden kurtardı ve şirin devamında da Turgut Uyar’ın dediğini düşünüyorum şimdi.
‘Senin anlayacağın ela gözlüm şimdiden
Alıştırıyorum kendimi’
Ölüme alıştırabilir mi insan kendini, daha hayata alıştıramamışken? Ya da hala kendini tanıyamamış ben ölüm gelse tanır mıyım? Yani en azından bir gün önce bilsem geldiğini, tanısam onu, tüm hayallerim sığar mı bir güne?
İşin garip tarafı daha ben hayatı tanıyamadım, anlamıyorum insanları…(mesela; para için öldürenleri ve öldürülenleri, ya da statü için, ya da namus için…)
Ve ben yani hayattakilerden ziyade kendini ölülere yakın hisseden ben, ölümü bi kaçış addederken neden hala içimde acıyan bir yerler var…
Not: Beni Turgut Uyar’la tanıştıran çok değerli dostuma da ayrıca teşekkürlerimi bir borç bilirim.
Ölüme Dair Konuşmalar
…İşte günlerden bir gün Ela gözlüm,
Yeni bir başlangıçta bitecek ömrümüz.
Amenna ve Saddakna,
Bari hoşça geçse günümüz…
Hangisine tasa edeceği, şaştık.
“Ölüm derdi, kalım derdi” derken
Dimyata pirince giden misali,
Yolun ortasına ulaştık…
Ölüm bir hatıra gibidir insanda,
Kah hatırlanır, kah unutulur.
Fakat bir gün, bir gün nihayet
Gözle görülür elle tutulur..
Şimdi taştan çıkardığım ekmekle,
Çorba içmekteyiz sıcak sıcak.
Fakat kim diyebilir ki Turgut,
Hatıra olmayacak?
Unutmak istiyorum zaman zaman,
Ne yapsam, ne etsem olmuyor,
Kabulleniyorum,
Kabulleniyorum da- gelgelelim
İçim içimi yiyor..
Nasıl ki, unutamaz insan
Bir kez gerçekten sevdi mi..
……………………
Senin anlayacağın Ela gözlüm şimdiden
Alıştırıyorum kendimi…
‘Turgut Uyar , Büyük Saat’
Eyvallah…
“TERS”
Yazının son notu : özellikle şapkalı ‘a’ları özleyenlerin mutlaka okumasını tavsiye ettiğim bir kitap Büyük Saat…
