Rachel Corrie , (10 Nisan 1979 – 16 Mart 2003)
Tavşandan dağa sayıklamalar…*
Bu gece kafayı kadınlaştırılan ve adamlaştırılan çocuklarımıza taktım. Ne güzeldi bizim çocukluğumuz, ne sindy bebekler vardı ne de kumandalı araba ve korkunç silahlar…
Bana göre toplumumuzda yaygınlaşan şiddet ve yalnızlığın artmasının en büyük sebepleri çocukların artık tatminsiz ve şanssız olması…
Evet ciddiyim, neden şanssız ve neden tatminsiz ;
Sindy bebeklerle (ya da şimdilerde adları her neyse) zayıf ve acayip güzel bebeklerle oynayan kız çocukları hem kendinin sadece güzel olursa değerli olacağını düşünüyor hem de çocukluğundan ilk hatırladığı şey bebek olunca büyüdüğünde de ancak bir anne olursa değerli olabileceğine inanıyor. Hikayemiz tam da burada kendi kuyruğunu yiyen yılanın hikayesine dönüyor. Değerliliği şarta bağlanıyor çocuğumuzun farkında olmadan.
Erkek çocuklarına ise araba ve çok ses çıkaran silahlardan veriyoruz şimdilerde hangimiz çocuğumuza ya da başkasının çocuğuna lego (ya da yap boz) aldı en son?
Arabayla oynayan çocuk hız yapmayı dürtüsel bir şekilde öğrenmiş oluyor böylece bir de düşünün elinde sürekli silah olan bir çocuğu…
Sonra ki manzara ise şu birey olarak varlığını ortaya koyamayan insancıklar topluluğu !!
Sadece anne rolüne bürünen kadın, varlığını unutuyor zamanla ve hep evliliği için bir şeyler yapmaya çalışıyor… ah evet iyi bir şey bu !
Erkek açısından da bakıp öyle yorumlayın bence. Şiddeti daha bebekliğinde öğrenmiş bi koca çocuk evdeki egemenliği sadece şiddet uygulayarak elde edeceğini düşünmez mi sizce de?
Sadece fiziksel şiddetten bahsetmiyorum, sözel ve cinsel şiddet de var bunun içinde…
Derdim kimseyi yada bir şeyleri suçlamak değil gece gece ama bir düşünün neden bu kadar çok boşanmalar artıyor ? Boşanamayanlar da artıyor bunu yanında…
Erkek de kadında bireyliğinin farkına vardığında ve isteklerini konuşarak çözmeye çalıştığında tüm sorunlar çözülür diyorsunuz içinizden değil mi bence de ama o koca çocukların konuşabilmesi için önce küçük çocuklarımızın eline cep telefonunu verip yada bilgisayarın karşısına oturtup hayatımızı sessiz bir şekilde geçirmemeliyiz.
Çocuklarınızın içindeki yaratıcılığı en iyi anne babalar çıkartır kreşler falan hikaye…
İşten eve geldiğinizde sessizlik güzel şey ama bırakın çocuklarınız size soru sorsunlar yoksa bitmeyecek bu dünyadaki şiddet ve travmatik yalnızlıklar…
‘güneş’e ve ‘roza’ya daha güzel bir dünya bırakmak ümidiyle …
Eyvallah…
‘TERS’
*tavşan dağa küsmüş dağın haberi olmamışa gönderme…
Carlo Giulliani (14 Mart 1978 – 20 Temmuz 2001)