‘öyle yorgunum ki ,
huzur bulamıyorum artık..
yaklaştığım her şey
yalnızca bir bulantı
ve daha uzağa kaçmam gerek..
ah , çekici kadınlar ,
tükenmiş çapkının ,
düş gören bir genç gibi ,
çılgınca sarılıp zevk almadığı artık..
baş döndürücü koşuş
artık yıldızları bile göremeyen ,
çok yorgun oldukları için..
nasıl elimden gelir artık ,
bütün bu ürpertiler ,
bu solgun çizgiler arasında , durdurmak hayatımı ,
kocaman , karanlık bir ürperme olan
tıpkı kör bir yıldırım gibi..
gözlerim de söndü..
siyahı gecenin
daha uzağa itiyor beni..
CESARE PAVESE (1 Haziran 1928)
yalnız , kendimden bile yoksunum artık..
çok şey sevdim,
en tutkulu aşkla
ama sonunda öğrendim ,
şimdi güçsüz düşünce bir yaşlı gibi :
aşk tatmak için yaratılmış
sevilen şeyleri..
kustum bütün ruhumu..
sarhoşken bile
biraz huzur bulamıyorum artık.. kan , yakan
bütün bedenimi , amansız ,
uğulduyor beynimde..
ve haykırıyor gibiyim ,
haykırıyor , haykırıyor ,
düşüyorum engin bir boşluğa
baş döndürücü bir hızla ,
rüzgarın uğultusu içinde ,
durup soluk almadan bir daha..
CESARE PAVESE (23 Haziran 1928)
‘Şiirler’ , CESARE PAVESE , Çeviri : KEMAL ATAKAY , YKY , Nisan 2009..
