kuşları yemek..
kuşları yedik.. onları yedik.. gırtlağımızdan yukarı yükselip ağzımızdan patlayarak çıkmasını istedik ötüşlerinin , bunun için , onları yedik.. kuştüyleri filizlensin istedik etimizden.. onların kanatlarını istedik , onlar gibi uçmak , bulutların ve ağaçların üzerinden süzülmek istedik , bu yüzden onları yedik.. mızraklar sapladık , sopalarla dövdük , ayaklarını yere yapıştırdık , tel kafeslere koyduk , kor kömürlere attık ve bunların hepsini sevgi için yaptık , çünkü biz onları sevdik.. biz onlarla bir olmak istedik.. biz tıpkı onlar gibi temiz , pürüzsüz ve güzel yumurtalar vermek istedik , eskiye dönüp genç ve kıvrak olduğumuz ve bütün sebep sonuç ilişkilerinde masum olduğumuz zamanlarda , onları yemek borumuza tıkadık , kuştüylerini ve her şeylerini , ama işe yaramıyordu , şarkı söyleyemiyorduk , onlar gibi içimizden gelerek , uçamıyorduk , duman ve demir olmadan , yumurtlayamıyorduk , bunun için küçük bir şansımız bile yoktu.. biz yerçekimine saplanmışız , biz toprağa bağlıyız.. bizim bileklerimiz kan içinde , biz kuşları yedik , biz kuşları çok uzun zaman önce yedik , biz kuşları hala hayır deme gücümüz varken yedik..
MARGARET ATWOOD , 2007 , The Tent.. Çeviri : MELİDA TÜZÜNOĞLU , SICAK NAL Edebiyat Dergisi , Sayı:2 (Mayıs –Haziran 2010 sayısı..)
