‘ancak bir yalnızlık vardır , o da büyüktür ve ona katlanmak güçtür.. insanın öyle anları olur ki , bunlarda , hemen hemen herkes yalnızlığını , kolayca elde edilen herhangi bir beraberlikle değişmek ister : hiç uymadığı halde uyar gibi görünüp yanındakilerden herhangi biriyle , en düşük biriyle de beraber olmak ister.. ama yalnızlığın büyüdüğü anlar belki de işte bu anlardır..’
Rainer Maria Rilke ( Genç Bir Şaire Mektuplar..)
YALNIZLIK
Yalnızlık bir yağmura benzer,
Yükselir akşamlara denizlerden
Uzak, ıssız ovalardan eser,
Ağar gider göklere, her zaman göklerdedir
Ve kentin üstüne göklerden düşer.
Erselik saatlerde yağar yere
Yüzlerini sabaha döndürünce sokaklar,
Umduğunu bulamamış, üzgün yaslı
Ayrılınca birbirinden gövdeler;
Ve insanlar karşılıklı nefretler içinde
Yatarken aynı yatakta yan yana:
Akar, akar yalnızlık ırmaklarca.
Rainer Maria Rilke
(Türkçesi : Behçet Necatigil)
GÜZ GÜNÜ
Tanrım, tam zamanı. Ne görkemliydi yaz.
Düşsün günışığına gölgen
ve rüzgâr okşasın çayırları.
Yetişsin buyruğunla güz meyveleri de;
eriştir erginliğe, bağışla,
birkaç sıcak gün daha; ve son tadı
akışsın keskin şaraba.
Yuva kurmaz artık, yurtsuz olan.
Yalnızdır, yalnız kalır uzun zaman:
uykusu kaçar, okur, sarılır mektuplara ve yeniden
dolaşır durmadan tedirgin
dökülürken yapraklar yollara.
Rainer Maria Rilke
(Türkçesi : Mahzun Doğan)