‘..faşizm kendi içinde tutarlı olarak , politik yaşamın estetize edilmesini amaçlar.. politikanın estetize edilmesine yönelik bütün çabalar tek bir noktada doruğuna varır.. bu nokta savaştır.. ‘savaş olsun , isterse dünya batsın’ diyen faşizm , duyusal algılamanın sanatsal düzlemde doyum ulaştırılmasını , marinetti’nin itiraf ettiği gibi (‘savaş güzeldir’) , savaştan bekler.. bu herhalde tam anlamıyla ‘sanat sanat içindir’in gerçekleşmesi olmaktadır.. bir zamanlar homeros’ta olimpos dağı’ndaki tanrıların gözünde bir tür sergi malzemesi olan insanlık , şimdi kendi kendisi için bir sergi malzemesi olup çıkmıştır.. kendine yabancılaşması , ona kendi yıkımını birinci sınıf estetik haz kaynağı niteliğiyle yaşatacak boyutlara varmıştır.. faşizmin politikayı estetize etme çabalarının vardığı nokta işte budur.. komünizm , buna sanatın politize edilmesiyle yanıt verir.. – Walter Benjamin (Tekniğin olanaklarıyla yeniden üretilebildiği çağda sanat yapıtı..)
‘..melankolinin bir anlamı da benzersiz olana odaklanmadır.. gerçekliği biçimlendiren kavramlardan hiçbiri o nesneye karşılık gelmediği için , hiçbir zaman amacına ulaşmayacak bir tavırdır bu.. benzersiz olana bağlanmak umutsuza bir bağlanıştır..’ – Walter Benjamin
