‘onlar el sıkıştıklarında , bütün insanlık için parlar güneş

onlar gülümsediklerinde , küçük bir kırlangıç fırlar gür sakallarından

onlar uyuduklarında , on iki yıldız düşer boş ceplerinden

onlar öldüklerinde , onların bayrakları ve davullarıyla yokuşu tırmanır hayat’

YANNİS RİTSOS (Yunanlıların Öyküsü şiirinden.. – BÖLÜM – I )

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

SON İSTEK

 

Şiire , aşka ve ölünme inanıyorum , diyor ,

işte bu yüzden ölümsüzlüğe de inanıyorum..

Bir dize yazıyorum , dünyayı yazıyorum ; ben varım ;

dünya var..

Bir ırmak akıyor serçe parmağının ucundan..

Yedi kere bir ırmak gökyüzünün mavisi.. Yeniden

ilk gerçek oluyor bu arılık , bu benim son dileğim..

 

YANNİS RİTSOS

 

(Bir Mayıs Günü Bırakıp Gittin – Yannis Ritsos, Çeviri: Cevat Çapan, Can Yayınları , 2008..)

 

This entry was posted on Salı, Haziran 25th, 2013 at 5:48 pm and is filed under Anma, Başyapıt / Müzik, Çevre, Doğa, Güncel, Hayata Dair. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. Responses are currently closed, but you can trackback from your own site.