“sait faik için..
senin gidişine anılar yazıldı ardından.. doğrusu eğrisi, karınca kaderince..
yüreğime kan oturmuş, size dağlar gökler boyu hasretim.. siz gidenlere.. menfaat dünyası bu dünya.. kazık atar durmadan insan insana.. bu yüzden küsüm çoğu insana.. gece züppe bir maviyle dolu.. bunalmış yürüyorum, yalnızlık kaldırımlarında.. yalnızlık, yalnızlık, yalnızlık.. yalnızlık öldürmüştü seni de.. ne evin, ne kitapların, ne köpeklerin, ne aşkların, ne dost görünen dostların doyurmuyordu, doldurmuyordu dünyanı..
insanı insanda aradın hep.. birbirine kazık atan insanda.. insanı insandan çıkardın hikâyelerinde.. yığın yığın kompleksler içinde.. oysa ben :
‘allahı şimdi gördüm
ağlıyordu.
iki gözü iki çeşme, elinde fener
diyojen’i arıyordu.’ (cahit ırgat, insan, insanın türküsü , s:130..)
diyorum..
ana olsun, baba olsun, yaradandan yaratığına dek ağlayanını gördüm.. dokunanı çok oldu bana.. insanları çok seviyorsun, dediler.. seviyorum ama, küsüm onlara dedim.. o başka, bu başka dediler.. o başka, bu başka değildir, dedim.. insan ya insandır ya değildir, dedim.. ya insandır, ya değildir..
‘anılar, anılar yanmıştır.. beni bugüne getiren kitaplar yanmıştır’ diyorsun “alemdağ’da var bir yılan”da.. ama ‘1907’de doğdu, 11 mayıs 1954’te öldü’ demek o kadar kolay değil senin için, senin üzerine.. siroz, o, doktorların bileceği iş.. kolay teşhis.. seni yalnızlıklar öldürdü.. seni umutsuzluklar öldürdü.. seni yalnızlık, iç yalnızlık öldürdü.. seni hikâyelerinde yarattığın insanların insan olamayışları öldürdü..”
CAHİT IRGAT
‘ÇOK YAŞASIN ÖLÜLER..’ , CAHİT IRGAT , Derleyen ve Yayına Hazırlayan : TURGUT ÇEVİKER, NOTOS Kitap Yayınları, Kasım 2011, 304 Sayfa..
Kitap Arkası :
“Unutulmaz bir şairin ve tiyatro adamının hayatı…
Tiyatro ile şiiri, hayatının anlamı kılan Cahit Irgat, 1930’lardan 1960’lara uzanan sanat yaşamında tanıdığı sahne, sanat, edebiyat ve meyhane dostlarını, 1968’de Akşam gazetesinden bir yazı dizisiyle anlatmıştı: “Çok Yaşasın Ölüler”.
Cahit Irgat, hep eşitlikçi ve barıştan yana bir dünya özlemiyle sahneye çıktı, şiirler yazdı. 1940 karanlığında kalemiyle acı acı konuşmaktan çekinmedi. Devlet Konservatuarı’ndan İstanbul Şehir Tiyatroları’na, Küçük Sahne’den Dormen Tiyatrosu’na uzanan sahne yaşamından insanlar ve çağdaş Türk edebiyatının en seçkin ve en önemli kişilikleriyle geçirdiği yıllar…
Hayatın acılarına, tiyatro ile şiirin derin ve sonsuz gücüyle dayanan Irgat, bir bakıma bu sahne ve edebiyat adamları üzerinden kendi hayatını da anlatıyor.
Çok Yaşasın Ölüler ilk kez kitap olarak yayımlanıyor.
Bu karnavalda kimler yok ki: Neyzen Tevfik, Orhan Veli, Hâzım Körmükçü, Sabahattin Ali, Sait Faik, Reşat Nuri Güntekin, Mahmut Yesari, Nurullah Ataç, Raşit Rıza, Vâlâ Nurettin, Ercüment Ekrem Talu, Peyami Safa, Halide Edip Adıvar, Naşit Özcan, Suavi Tedü, Ferdi Tayfur, Orhan Boran, Cahit Sıtkı Tarancı, Asaf Halet Çelebi, Ahmet Kutsi Tecer, Rüştü Onur, Muzaffer Tayyip, Hasan-Âli Yücel ve daha pek çok kişi…”
