‘ben olmadığım yerlerden geliyorum her gece.. ve her sabah gene kendim olmayan yerlerde uyanıyorum. bir yığın karmaşanın içinde gene cebelleşiyorum sol tarafımla. sözcükler dönüyor arabaların tekerleklerinde bana dil çıkararak.. bense umursamıyorum kendim dahi herkesi..ya da tam zıddı işte.
şehirlerarası bir yolculuk sırasında çantama attığım bir kitap yetişiyor imdadıma. Zeynep Köylü’nün ilk ağacı öperek adlı şiir kitabı bu. fark etmeden aylarca nereye gidersem gideyim
cebimde taşıdığım ölüler gibi onu da taşımışım.
Zeynep Köylü gerçekten çok iyi yazan birkaç kadın şairlerden biri. ve aylakların tam yanı başında olması gereken yazarlardan diyerek kendimce biraz olsun anlatmak istedim.
hani diyorum annesini acı diye sol tarafında taşıyan yalnızlık kervanının yolcuları için.. babasına adamış aşklar yaşayanlar için.. bir güle bir kadraj dolu cam kırıkları sığdırmışlar için.. ve kendisiyle delilik oyunları oynayabilen yarım akıllılar için.. tam da durup okunması gerekir.’
‘Mavinin Çığlığı’
ZAN
zamandan önce doğdum. bir avuç sesti ömrüm
gölgenin izi kaldı karanlığın ağzında
aynada haritasız unutmuştum denizi
annemin göğsünde eskiyen aşktım
ben günah işledikçe incelmişti arz
döndüm! kabileydiniz çok yüzlü bir çarmıhta
beni de terk ederken bir Tanrıyla aldatın
hiçbir sesi sevmedi ağzımdaki uçurum
serçelerin duasıyla büyümüştüm bir gece
avlunuzun kızıydım. çok denedim ölmeyi
her sokak sevişimde kanardı bileklerim
rüzgârsa içimdeki en eski büyücüydü
onarırdı çöllerde kırılan asasını
gölgeme bağdaş kuran ay perisiyle
masallar ki o eksik gölgemden kalmışlardı
yüzümün yittiğini söylediğinde babam
bendim gökyüzünün son götürdüğü uçurtma
adanmış bir kuyuydum odaların yasına
ırmaklar hiç dönmedi. oysa döndüm
k a b i l e y d i n i z
zaman şimdi zan altında
ZEYNEP KÖYLÜ
TUTTUM, SEVDİM
karanlık sularımı çoktan terkettim
bağışlamayın beni
bir çocukla geçirdim
en son gecemi
yağmurun şarkısını öğretti bana
kayanın yalın ışıltısını
eprimiş yıldızlara tutundum
ilk kez not almadım hatalarımı
geceler aşkların kurtuluş günü
çağırmadım kimseyi
hem bayrağımda yoktu
örümcek ağlarına düş eklediğim
görülmesin diyedir bunca duvarlar
kimliğimi bir yolcuya bıraktım
sesimi ölülerin suskun ağızlarına
camgöbeği
hüzünlerim de oldu
haritasız acılarım da
göz notlarında kaldı
yüzümün son mevsimi
tuttum, sevdim. bağışlamayın beni
ZEYNEP KÖYLÜ
ZEYNEP KÖYLÜ Kitapları : Son Arzum Gül ve Kedi (Mayıs Yayınları , 1998) , İlk Ağacı Öperek (Everest Yayınları , 93 Sayfa , 2007…)