sevgiler…
sevmek ve gitmenin o buruk, kekremsi tadı… yine de arkamı dönüp baktığımda menzilimde olmalı her şey.. gitmek bir bıçağın keskin ucu.. dönersin ama bu sessiz bir gözyaşıdır.. her şey değişmiştir.. bulamazsın artık bıraktığın çoğu şeyi, duyguyu, kişiyi.. aslında hiç gitmek istememişsindir çünkü. ama uzaklaşmasan daha çok tükenecektin.. ve bilirsin ki aslında kalandır terkeden..
gün geliyor her şey bitiyor dirhem dirhem azalıyor sevgilerde.. ve bir bakıyorsun bitmişsin be.. sana insan insan bakan gözler yok artık.. bu kadar mıydı ? sevmek .. sevmek bir pırıltı gibi gelip geçer mi sadece.. öyle değil işte.. sevmek çok uzun bir kelime. .seversin seversin bitiremezsin… gidersin gidersin bitiremezsin.. üstüne ne eklersen ekle hep eksik , hep hüzünlü , hep buğulu..
işte sevmek böyle bir şeydi aslında.. gülüştüğünüz günleri hatırladığınızda gözlerinizin yaşarmasıydı.. cemal süreya’nın ‘zuhal’ine yazdığı mektuptaki gibiydi.. okursun ve susarsın.. çünkü canın sevmekte istemez artık bunun üstüne..
“düşünüyorum da aşk sözcüğünü de biraz eksik buluyorum şu senle ben arasındaki ilişkiye. daha büyük, daha sağlam bu bizimki. aşk onun içinde sadece bir kısım galiba. ötesinde aşkla birlikte, ama yer yer, zaman zaman onu aşan başka duygular, başka esriklikler, başka baş dönmeleri de var bizde. seni seviyorum ve senin için her şeyim. beni seviyorsun ve benim için her şeysin. bir insan için şu kısa hayatta daha önemli ne olabilir ki.”
‘TAFLAN’
”SEVMEK NE UZUN KELİME” – Cemal SÜREYA…
(fotoğraflar : crockett..)