GÖZYAŞLARI DA ÇİÇEK AÇAR
ellerimi dokunduğum her yerde
çığlık çığlığa kıvranıyor hayat
ve ölen arkadaşların giysilerini
bir kere daha dürüp koyuyor analar
çamaşır sandıklarına
gözyaşları da çiçek açar
bugün yurtyeri olsa da acılara
kayaların en sarp yerlerindeki
kırlangıç yuvalarını andıran alnın
bir gün terli bir gelecek uçuracak
sabahlardan akşamlara kadar
gözyaşları da çiçek açar
ansızın oyuna başlayan çocukların
sesleri kadar canlı ve huylu
sevinçleri kadar taze ve acemi
bir duruş kuşatır seni o zaman
gözyaşları da çiçek açar
başını dayadığın ağaç dalı
bak hafifçe eğildi toprağa doğru
uyuyan bir çocuğun soluk alışını
dinler gibi kendini vererek
yaklaş yüzünü örse de acılar
boynundan ter boşalan herkese
gözyaşları da çiçek açar
yaklaş, yüzünü örse de acılar
ve nasıl yakalarsa toprağı kök
suları renk, dalları kiraz
sen de öyle yakala hayatı
yürü kol kola canıma değsin
gözyaşları da çiçek açar
ABDÜLKADİR BULUT
BANA
bana bir gömlek dikebilir misin sen
üstünde zeytin ekmek yenmiş
bir topraktan
bana bir gömlek dikebilir misin sen
iki de cep yapabilir misin göğsüne
bir dağ rüzgârından
bana bir gömlek dikebilir misin sen
yıllardır benim sana duyduğum
hasretten
ABDÜLKADİR BULUT
