ISLAK ÇELTİK 

benim bir sevincim var yüzün artık akşam
bir çocuğun gülüşünü görüyorsun nereye baksam

sen yoksun gazeteler yok geçmişin razı değil
bilmem ki doğmayan çocukları ben mi doğsam 

TURGUT UYAR

GÖĞE BAKMA DURAĞI

ikimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
bebe dişlerinden güneşlerden yaban otlarından
durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
şu aranıp duran korkak ellerimi tut
bu evleri atla bu evleri de bunları da
göğe bakalım

senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
seni aldım bu sunturlu yere getirdim
sayısız penceren vardı bir bir kapattım
bana dönesin diye bir bir kapattım
şimdi otobüs gelir biner gideriz
dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
bir ellerin, bir ellerim yeter belleyelim yetsin
seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
durma kendini hatırlat
durma göğe bakalım

TURGUT UYAR

GİZ

Seni böyle seversem asarlar beni

Bir deniz fenerinin söndüğünü görürsün

Evlerine kapanır gemiler

Sis basar bütün limanları

Seni böyle sevdiğimi bilseler

Asarlar beni

Yokluğunu anlatırlar önce bir güzel

Dudaklarım çatlayınca susuzluğuna 

Sabah beş buçukta ipe çekerler

Seni böyle sevdiğimi bilemezler

Bilseler de bilemezler

Ay batar

Gün doğar

Yer oynar yerinden

Duyamazlar.. 

İBRAHİM KARACA

BAŞLAMAK YENİDEN 

Her şeyi tanrıya bırakmak da

Bir tür yabancılaşmadır

Ve bir erdemdir ölmek

Ölümün ayağına gelerek

Celladı bir adım da olsa

Gerilettiğini bilerek..

Ve bir erdem olmalı yaşamak

Sıkıp da dişini

Her şeye rağmen

Güne yeniden başlamak 

İBRAHİM KARACA 

(Ardından – BELGE Yayınları – 1991)

HAYATI DOĞRULAMALIYIZ SENİNLE

Bitti bitecek arkadaşlığı değil

Sarsılmaz dostluğu

İkincisini tabi..

Çocuklar gibi sığınmayı değil

Seni çocuğum gibi sevmeyi

İkisini de..

Omzuna kapanıp ağlamayı değil

Omzunda vurulup ölmeyi

İkisini de..

Gözlerimle sana bakmayı değil

Gözlerimle ufkunu açmayı

İkisini de..

Dizlerimde yalnızlığı yenmeyi değil

Dizlerimde sevinci bulmayı

İkisini de..

Çocuksu yalanlar söylemeyi değil

Yalansız yaşamayı

İkisini de..

Yanlış ilişkileri değil

Taşralığı saflığı , saf aşkı

İkincisini tabi..

Seninle hayatı doğrulamayı..

İNÖNÜ ALPAT

(Kendini Anlatırsa Bir Kız , BELGE Yayınları – 1993)

İKİ DÜŞ ARASINDA BEKLENTİ 

ablan çiçekli şapkalar yapıyor mu gene
üzerine buğulu yaz tülleri yerleştiriyor mu
kadife sesleri, ibrişim kokuları
dolduruyor mu dört bir yanı
küçük küçük güneşler halinde
makaslarda geziniyor mu parmak izlerin
onca uzaklığındaki ben
geçiyor muyum belli belirsiz
gözlerinin iç denizlerinden
nasıl mı
nasıl yaratılmışsa boşluk
kendine bakan irice bir vişneden.

çiçekli şapkalar, buğulu yaz tülleri
şimdi hepsi birden – uzaktan uzağa –
bir çocuk ağlaması gibi
her şey bir çocuk ağlaması gibi
her şey,ama her şey
bir çocuk ağlaması gibi
her şey ,her şey, her şey.

EDİP CANSEVER

Senin İçin

“Her yerde bırakıp gittin beni gözlerinle
düşlerin yüreğiyle bırakıp gittin beni,
yarım kalmış bir cümle gibi bırakıp gittin,
gelişigüzel bir nesne, bir iskemle gibi,
yazla birlikte biten kısa bir tatil,
çekmecede bir kart gibi bırakıp gittin…”
-L. Aragon –

 
Senin
için
yaz,
hep aynı bulutlarla geliyor.
Gönlüne sokulan yeşiller sararıyor
ve yazgısı iklimlerin
hep daracık pencerende kalıyor…

Senin
için
yoksul ve mahcup evlerde fokurdayan demliklerin buğusu
gözlerine düşüyor;
anılar defter sayfalarında kurutulmuş çiçekler gibi susuyor…
Susuyor!

Senin
için
terk edilmiş bir adam şimdi şiirler yazıyor;
göğsünde yerin bomboş duruyor…

Senin
için
sensiz her günümü bir yüzyılla saydım,
yeni bir yangına milat var artık;
düştü tetiği yüreğimin yığıldım kaldım.. 

YILMAZ ODABAŞI

BİR DÜŞÜN İÇİNDE BİR DÜŞ

alnına konsun bu öpüş!
ve  şimdi senden ayrılırken,
itiraf edeyim ki-
günlerimi bir düş
sayarken yanılmıyorsun ;
ama , umut gitmişse uzaklara
bir gece ya da bir gün
bir görüntüde ya da bir şeyde olmaksızın
fark eder mi bu yüzden?
bütün gördüğümüz ve göründüğümüz
yalnızca bir düşün içinde bir düş.
kırılan dalgaların dövdüğü bir kıyının
haykırışları içinde duruyorum:
ve altın kum taneleri tutuyorum avucumda-
ne kadar az! ama nasıl da
süzülüyorlar parmaklarımın arasından derinlere
ben ağlarken- ben ağlarken!
ah tanrım! daha sıkı
tutamaz mıyım onları?
ah tanrım! tekini bile kurtaramaz mıyım acımasız dalgadan?
bir düşün içinde bir düş mü
bütün gördüğümüz ve göründüğümüz? 

EDGAR ALLAN POE (19 Ocak 1809 – 7 Ekim 1849)

A DREAM WITHIN A DREAM

take this kiss upon the brow!
and, in parting from you now,
thus much let me avow-
you are not wrong, who deem
that my days have been a dream;
yet if hope has flown away
in a night, or in a day,
in a vision, or in none,
is it therefore the less gone?
all that we see or seem
is but a dream within a dream.
i stand amid the roar
of a surf-tormented shore,
and i hold within my hand
grains of the golden sand-
how few! yet how they creep
through my fingers to the deep,
while i weep- while i weep!
o god! can i not grasp
them with a tighter clasp?
o god! can i not save
one from the pitiless wave?
is all that we see or seem
but a dream within a dream? 

EDGAR ALLAN POE

Kuzgunların şairine : ‘kuzgunlar yalnız yaşarlar.. onları birleştirmek zordur..’ – CROWS ZERO (Takashi Miike)