Oysa oyuncu olmayanların bile
oyun oynadığı bir yaşamda yusuf
eski telgrafhanelerden tez gel sabahlarımıza
kollarından sarkan el örgüsü hırkalarda
üzeri örtük dirençlerin dili
biz anladık
bz anladık annenin ne söylediğini
bir tulum sesinde uğurlanan yılların izi kalmasın üzerinde diye
duvarların nemi kalmasın diye anan
hep dışarıda yatırıyor ya seni
zaten anadan başka kimin aklına gelir
acıyı kovalamak
çünkü biz bir köpek gibi kaçarız hüzünlerden
hüzünler ki bizden bir adam çıkarır ortaya
dağların öteki ucunda da olsan varlığın
içimize sızan yusuflar gibi çoğalır
anlıyorum ki vicdanımın körelen keskinliğiyle
bedel bizim kazandıklarımızla ödenen birşey değil
çıplak ayaklarınla çıktığın doktor yanı şahit
seninki teslimiyet değil
bak utanıyorum sana çok güzel bir adam olduğunu söylemeye çünkü konu bu değil.
yani mevsim sonbahar’ı geçti.
kışın ağaçlar sarı bile değil.
çıplağız. bütün duygulardan çıplağız yusuf.
Yazan : SEAGULLİNESKİŞEHİR
